有鸟有鸟丁令威。去家千年今来归。城郭如故人民非。何不学仙冢累累。
爷娘送我青枫根,不记青枫几回落。当时手刺衣上花,今日为灰不堪著。
果决生涯向路中,西投知己话从容。云遮剑阁三千里,
水隔瞿塘十二峰。阔步文翁坊里月,闲寻杜老宅边松。
到头须卜林泉隐,自愧无能继卧龙。
小姨学采莲,两腕白于雪。
花色妬缃裙,瓣瓣红如血。
西邻小姑亦采莲,隔岸徒闻语笑喧。
从来不相识,相呼好并船。
停桡花下勤把手,他年何处投箕帚。
苦乐参差不可言,此日花开得来否。
难割藕丝肠,怕逢游冶郎。
归去风吹小簟凉,时闻花外香。
一树紫薇花,繁英日未斜。曾经青琐闼,长忆碧云车。
烂漫朝晞露,葳蕤晚照霞。暂将邛竹杖,扶植惜年华。
谁与吟翁气味同,松梢明月竹梢风。能诗多是穷人事,不到穷时诗不工。
地旧华阳县,基仍宝应朝。元猿愁落日,孔雀望凌霄。
何处千间厦,当年万里桥。空庭荡春色,独立黯魂销。
晴天杨柳丝千绪,淡月梨花玉一庭。
又是东风去时节,数声啼鸟不堪听。
从来正气关天地,捍禦功成死不妨。守土忠贞唐许远,埋轮节概汉张纲。
麒麟高冢閒金盌,屃赑丰碑重玉堂。旷代衣冠谁解识,令人终古泣斜阳。
试镫风里送香来,檐外冰花映雪开。徙倚窗前谁作伴,一轮明月上瑶台。