墙角几叠倪迂山,高檐冷滴松梢烟。市南屋宇苦喧隘,此间气象何萧然。
左桐右竹蹊径别,顿令杖履疑林泉。平台三面敞虚碧,隔城翠霁浮晴川。
飘风偶送市声远,飞尘不到苔阶前。主人习静悦幽赏,聿来正值初寒天。
瘦藤倚石霜色老,文纱卷日晨光妍。位置家具各得所,依稀风趣思南田。
初白移居富吟咏,佳话传自康熙年。琳琅继和复今日,玉峰交映增便娟。
三径已迟求仲至,一榻应待徐生眠。层轩看月树入画,石栏点笔人如仙。
何必山亭与涧户,自无俗状能攀缘。第五桥边夕阳路,临风载诵《停云篇》。
四围山色翠交加,竹树蒙茸一径斜。此去仙源知不远,前溪流出野桃花。
奉陪南极老,来慕北山名。
鉴石浓书墨,流觞款叙情。
问谁挹仙袂,我笑缚尘缨。
知是龙门客,终难卧孔明。
丝繮误解白龙,满地琼瑶{示亲}粉蹄。
愁杀塞翁寻不见,月明风静只闻嘶。
斋居白昼静,桃李绿阴生。鸟性悦暄节,山光开骤晴。
碧苔缘不尽,红雨落无声。未惜春将暮,悠悠玩物情。
仙踪久矣闭禅关,忽遇高人唤得还。
创就琳宫依岌页,移来真像带斓斑。
路通远浦重重水,楼倚长松面面山。
酌我一杯如有意,坐令衰脸变朱颜。
庭内荆花次第荣,品题吾独爱其清。似嫌时辈贪朱紫,留取素心与弟兄。
香不因人风作介,影谁为侣月堪盟。田家遗事今如昨,芳韵刚传万古情。
舟人自相报,落日下芳潭。夜火连淮市,春风满客帆。水穷沧海畔,路尽小山南。且喜乡园近,言荣意未甘。
祖学当年向此勤,子孙今日继清芬。贤能自过高阳里,尊宠无惭万石君。
花满一川红蕊乱,渠环千顷翠波分。高门驷马流馀庆,当见吾家世有闻。
鹤鸣在野声闻天,灵坛夜醮朝群仙。
群仙乘风驾云軿,一一来自虚皇前。
玉鑪不散香凝烟,火中金缕光相连。
仙官谓我帝所怜,百拜向帝臣有言,
愿乞臣母千斯年。