羃羃护云衣,巉巉露山骨。
老木依苍岩,密布荫清樾。
乞我片席地,脱巾露华发。
横竹呼秋风,修藤步明月。
兹焉甘终老,梦断帝京阙。
何必学王郎,昂首但拄笏。
花枝瞥眼又阑珊,谁乞黄金反少丹。
一院残红堆不扫,春风开落两回看。
扁舟初别五陵春,为逐江间鸥鹭群。津吏谩劳频问讯,汉庭元有旧将军。
居庸山前涧水多,白榆林下石坡陀。后来才度枪竿岭,前车昨日到滦河。
宫装騕袅锦障泥,百两毡车一字齐。夜宿岩前觅泉水,林中还有子规啼。
新雨霏霏绿罽匀,马蹄何处有沙尘?阿谁能剪山前草,赠与佳人作舞茵。
山上去采芍药花,山前来寻地椒芽。土屋青帘留买酒,石泉老衲唤供茶。
风高白海陇云黄,寒雁来时天路长。山上逢山不归去,何人马蹄生得方。
龙冈积翠护新宫,滦水秋波太液风。要使《竹枝》传上国,正是皇家四海同。
去年秋值罢文闱,今岁无憀自陕归。
雪月好吟还唱和,风云未至且依违。
江南梅早多红带,渭北山寒少翠微。
犹赖一樽消遣恨,不堪枨触口躁时机。