展开阅读全文
客从罗浮来,遗我一枝琼。
仙风溢毫楮,夭矫冰雪清。
感怀畴昔夜,醉饮月中央。
青衣歌未竟,斗转参已横。
俯仰今成古,散聚若为情。
几回疏影裹,呼鹤引长鸣。
无人能悟此,空逐晓云行。
因子重欷嘘,聊以写吾生。
玉箫吹彻北楼寒,野月峥嵘动万山。
一夜霜清不成梦,起来春信满人间。
桃杏二三月,此花泥滓中。人心正畏暑,水面独摇风。
净刹如金涌,嘉宾照幕红。谁歌采菱曲,舟在晓霞东。
萋萋细碧江南地,上有梅花朔易天。
铁石空余心已尽,霜明日润若为妍。
槛外寒梅树,春前每自荣。芳香风并远,琼蕊雪争明。
梦逐罗浮月,愁闻羌笛声。龙城消息断,春恨几年平。
暖风收拾乍晴烟,春水西湖并半船。
若使杜陵轻着眼,应言直下是青天。
江梅闲尽腊梅稀,又是红梅占晓枝。
却忆东坡诗上语,淡妆浓抹总相宜。
奇奇水上花,湛湛花下水。
花得水扶持,水因花富贵。
当中既植藉,四畔还种苇。
自然秋风生,便有江湖意。
相知乐今夕,华月共芳筵。宁知君见爱,乃在三载前。
鸾鹤本同心,不计时后先。感君期我厚,起坐为流连。
旨酒有余欢,何必罗清鲜。天寒气萧瑟,倏忽驹影迁。
流云未得归,竟与回风旋。此行君莫惜,江水深无极。