仙子瑶台玉一双,碧桃红杏递生香。绛裙拂地春同步,宝镜开奁晓并妆。
织翠舞衫封蛱蝶,泥金歌扇画鸳鸯。卷中乍识春风面,恼我题诗一断肠。
真珠帘子卷东风,乍暖微寒二月中。犹记故园当此际,小桃含雨放新红。
闻说淮东形势地,三城万瓦夹江滨。小山赋后谁招隐,漂母祠前早闭门。
日月苦消行路客,篮舆长忆执经人。深秋木叶知多少,扫径相迟薜荔村。
我本自为芳,清心来众赏。不作却聘书,高名自标榜。
一任朱门游,终焉逢户想。睇彼隐君子,热中劳俯仰。
朝住青云下,暮蹑华堂上。翩然意气增,春温变秋爽。
俯念此微生,荣落任天壤。虽然草木姿,窃用资生养。
枕之双目明,服之年寿长。看君出北山,名实何卤莽。
要地无间日,吟踪肯暂过。
林泉归计晚,雨雪向春多。
径僻稀来客,庭荒半长莎。
独眠思旧约,寒梦绕烟萝。
郡间思退隐,嘉致望云秋。
旧客容谁访,新诗许我留。
棋窗寒日短,琴幌夜灯幽。
青琐无归梦,期憎话沃洲。
突兀高城接上台,干重雉堞倚江开。浙闽山向云中绕,章贡水从天际来。
想见适逢多难日,持危全仗济时才。兴怀往昔情多少,聊坐高楼共举杯。
我得南星铁如意,狂歌水仙愁击碎。世间何物堪倚声,竹管匏笙不能吹。
铁崖尝豢双铁龙,雌龙入海招其雄。千年干镆两俱化,至今怒吼吴江风。
玉鸾也复无消息,曾照广陵秋月白。广陵锻工摹影来,白鸾毛羽今变黑。
芜城雪后风正饕,寒冰一条吾手操。弹指连珠五星见,当头明月三天高。
便欲招呼箫史辈,翩然彩凤同游翱。元云之曲应天籁,世俗丝管空啁嘈。
如意从今得朋庆,以之按拍声相应。池上蕤宾方响飞,江东高唱铜琶竞。
此际官梅有芳信,吹彻箫声花欲迸。君不见道人铁脚诵《南华》,宰相铁心能赋花。
去年曾访林君复,烟水苍茫鹤未归。不似对君横小幅,一枝和雪照柴扉。
天乐遥风散碧扉,躬劳幕长迎仙归。閒云敛敛凝盖立,白鹤亭亭向水飞。
上世人传草木食,幽情自寄渔樵衣。春来岩谷百花发,胜日携壶上翠微。