皎白犹霜雪,方正若布棋。宣情且记事,宁同鱼网时。
有客攀条感旧游,依然风景画桥头。青帘沽酒烟中市,银甲调筝水上楼。
不是别离常带恨,纵非风雨也关愁。那堪玉露凋伤后,落叶哀蝉咽暮秋。
菊酿新刍淡漉金,佳辰胜赏待赓吟。西山爽气崇朝见,南涧清流竟日临。
绿上阶苔经雨旧,红翻林叶醉霜深。橘中闻有商山乐,拟及登高一共寻。
卜筑成佳致,幽栖乐圣时。
何如谢公墅,略似习家池。
地暖梅开早,天寒酒熟迟。
催租人去后,续得夜来诗。
衰贫出口便纷纭,尘俗形骸懒谒君。梦寐当今子将子,骚坛月旦可容闻。
可惜庭中树,移(yí)根逐(zhú)汉臣。
只为来时晚,花开不及春。
可怜庭院中的石榴树,跟随着张骞,被从西域移植到了中原。
只是因为到中原的时间比其它植物晚,所以赶不上春天,无法同其它植物竞相开放。
移根:移植。逐:跟随。汉臣:汉朝的臣子,此处指张骞。
为:由于。不及:赶不上。
倚楼高望极,展转念前途。晚叶红残楚,秋江碧入吴。云中来雁急,天末去帆孤。明月谁同我,悠悠上帝都。
金乌旋辟敛双翼,云衣铺絮天光黑。蛟宫缫出冰蚕丝,散作千条万条密。
冲风仄径缘秋毫,举头远见千峰高。浮青积翠互明灭,势如昂首将翔翱。
横空半入青天影,几度天风吹不醒。马蹄泥滑石磴斜,僮仆惊呼到凤岭。
苍茫雨色群峰连,峻岭高高尺五天。阿阁九苞泽深雾,虞廷六翮凝朝烟。
西岐圣德周群类,远听雍喈鸣圣瑞。我欲披寻丹穴踪,满坞湿云常似醉。
湿云接天山势崇,两当流水东复东。冲开峰顶雨丝脚,山鸟一声斜日红。
寒云漾空山影湿,槎丫老树万株直。神鞭鞭石石怒飞,削出方城绝四壁。
万夫结寨高入云,猿猱臂断鸿翼折。山精冻死静白日,绣作层层土花碧。
孤城颓废没荒榛,白日寒多不见春。穷巷未消连夜雪,残镫还照隔年人。
关门自古通沙漠,边塞而今尽仆臣。城下将军无所事,相逢一笑劝杯频。