孤馆寒梅发,春风款款来。故园花落尽,江树一枝开。
昔在齐威王,选人以治氓。惟彼阿大夫,籍络日有声。
唯此即墨宰,小人共谗倾。是非并颠倒,四境交侵兵。
安得召左右,阿党尽为烹?昔在楚庄王,三年不听政。
膝上置美女,饮酒不曾醒。有鸟止于阜,不蜚亦不鸣。
安得任伍举,一朝霸名成?昔在帝武丁,三年不出令。
恭默以思道,殷国未能宁。安得梦圣人,求之傅岩形?
将军此日建双旄,祅浸今年渐欲销。东海自然仍地险,南夷非复似天骄。
龙旗春动旋风汛,虎垒秋清枕夜潮。即见功成报明主,海王系颈尽来朝。
两肘横奋何翩翩,中欲高举外则然。
相见胸次开闤闠,一谈名利如火然。
君知古人著意处,君且少听休弹冠。
人生百年如逝川,那用如此争后先。
勿言春尽春还至,少壮看花复几回。
今日已从愁里去,明年更莫共愁来。
彊欢不足用,深夜更横悲。去远书当毁,伤秋命可知。
鸟啼闻不得,虫齧外相欺。三十轻儿女,何因叹妇离。
好云停屋角,初月上浮图。坐听一声雁,庭空秋有无。
人情谁不爱飞雪,腊中再见尤奇绝。
对雪吟哦色即空,仙翁洞照无生灭。
既积既消还复飞,且飞且积俄又非。
了然不是坚牢玉,缅怀有感苏公诗。
谁知润泽工夫远,须索诗家为明辨。
香风天上亦飞花,较之穷腊功犹浅。
绿窗怯寒颦翠娥,穷儒忍冻不能歌。
何如制閫贤师师,賸喜嘉祥重婆娑。
鄮山妆点千岩白,全胜轻花飘细麦。
气和之庆非偶然,善政端由老邦伯。
高台夜危坐,纤月破新晴。半落双银汉,平分列雉城。
香炉欹枕阔,小筑畏人成。不尽凭阑意,微闻吹笛声。
结发事孔颜,嚣嚣恣仰止。壮怀久拓落,一旦副知己。
儒冠不误人,况乃私天子。尧舜可再生,夔龙未终死。
中夜激衷肠,耿耿图国士。丈夫遇明时,功名安足比。
功名岂能捐,所保在廉耻。