触热当蝉噪,视阴憩佛堂。断桥人罕渡,修竹凤时翔。
檀气凝烟袅,泉声趁午凉。蒲团行已满,叱石顿成羊。
驿路三千君据鞍,海门二十我还山。中朝使者沧江客,君得功名我得閒。
大晟修成六律新,铿锵雅韵格三灵。
殿前九奏人心悦,定有来仪凤舞庭。
轻花细叶满林端,昨夜春风晓色寒。黄鸟不堪愁里听,绿杨宜向雨中看。
豫王天马奋南辕,四镇降旗昼夕翻。王气销沈歌《燕子》,阉群颠倒醉龙孙。
衣冠已葬梅花冢,羽檄犹污粉黛痕。萧瑟孝陵秋草遍,西风日暮冷哀猿。
先帝龙飞第一年,囊封夜半达甘泉。
朝来急召明光殿,谠论能回不夜天。
遐想神□今已远,永怀帝德浩无边。
他时信史传遗事,悟主应□数百篇。
赞书褒显下重泉,嗣圣初临建武年。
河洛图书光似日,商周盘诰远如天。
孤墓岂意留空谷,直意犹能御二边。
彷佛音尘如在目,遗风雅颂纪新篇。
吴民嗜钱如嗜饴,天属之爱亦可移。
养女日夜望成长,长成未必为民妻。
百金求师教歌舞,便望将身赡门户。
一家饱暖不自怜,傍人视之方垂涎。
朱门列屋争妍丽,百计逢迎主人意。
常时疏弃自悲啼,一旦承恩多妒忌。
古人怕为荡子妇,夜夜孤眠泪如雨。
今人甘为贵人妾,得意失意花上月,
荡子不归宁空房。主人喜怒多不常。
欧公顷岁守滁阳,题记苍颜入醉乡。贤宰特将刊古篆,旧碑不免弃山梁。
轩楹别构如安屏,笔札难通似面墙。异口智仙来辇坐,退蒙从此谢声光。
琼花移入大明宫,旖旎浓香韵晚风。
嬴得君王留步辇,玉箫嘹亮月明中。
风流晋人物,康乐性乐山。
文选数十诗,大半皆林泉。
未知富时士,多少肥遁贤。
投书犯世纲,何如康乐阡。
小隐华子冈,世事成云烟。
高风辋川期,师法甪里传。
倘悟神仙诀,千载如眼前。