雪压乔林冻欲摧,始知天意欲春回。雪中未问和羹事,且向百花头上开。
几枝疏影自横斜,无限娇姿映碧纱。漫把燕脂留粉本,错疑鹤顶染丹砂。
罗浮春梦迎朝旭,处士诗情绚晚霞。只恨冰魂太清冷,故将薄晕染铅华。
客从罗浮来,遗我一枝琼。
仙风溢毫楮,夭矫冰雪清。
感怀畴昔夜,醉饮月中央。
青衣歌未竟,斗转参已横。
俯仰今成古,散聚若为情。
几回疏影裹,呼鹤引长鸣。
无人能悟此,空逐晓云行。
因子重欷嘘,聊以写吾生。
玉箫吹彻北楼寒,野月峥嵘动万山。
一夜霜清不成梦,起来春信满人间。
绿荫深处汝行藏,风露从来是稻粱。
莫倚高枝纵繁响,也宜回首顾螳螂。
桃杏二三月,此花泥滓中。人心正畏暑,水面独摇风。
净刹如金涌,嘉宾照幕红。谁歌采菱曲,舟在晓霞东。
暖风收拾乍晴烟,春水西湖并半船。
若使杜陵轻着眼,应言直下是青天。
江梅闲尽腊梅稀,又是红梅占晓枝。
却忆东坡诗上语,淡妆浓抹总相宜。
奇奇水上花,湛湛花下水。
花得水扶持,水因花富贵。
当中既植藉,四畔还种苇。
自然秋风生,便有江湖意。
相知乐今夕,华月共芳筵。宁知君见爱,乃在三载前。
鸾鹤本同心,不计时后先。感君期我厚,起坐为流连。
旨酒有余欢,何必罗清鲜。天寒气萧瑟,倏忽驹影迁。
流云未得归,竟与回风旋。此行君莫惜,江水深无极。