壮岁辽东戍,归来一钓翁。功名符止水,师友剩高风。
断碣苍烟外,危矶夕照中。桐江有遗迹,寄托古今同。
枇杷花下绮窗开,眉史前头贮麝煤。
锦绠重沾弃脂水,画奁先就避风台。
敲笼戏惹春禽骂,下箔教迷暝燕回。
坐对清溪应借问,小姑何日肯为媒。
劝君莫辞满酌酒,瑶林琼木皆良友。
就中此会难暂忘,一年两经九月九。
茱萸含香又满头,黄菊飘英再盈手。
清欢未见玉山颓,高空任待金乌走。
落帽声名何足取,孟嘉一会登龙首。
梅仙耳热遗我诗,诗笔如椽胆如斗。
渺矣澎湖屿,海中天一涯。岛开环四面,民聚约千家。
风剥山无树,潮侵石有花。捕鱼生计足,不解植桑麻。
梦寐难忘姑射姿,春山无伴每相思。谁将暖律翻三弄,却遣芳魂逗一枝。
浅濑影疏人小立,曲帘香动鸟先知。赏疏不待花如雪,好在寒冰未解时。
我羡山居万虑宽,满腔心事总皆安。朋来有兴同攀岭,花发多情独倚阑。
漏尽五更闻鹊噪,村深四月尚春寒。檐前列翠峰千尺,乔木萧森竹几竿。
綵笔蜚名早,江南复几人。美矣荆山玉,依然命世珍。
天入神京远,云收北斗新。年来二三月,香霭一枝春。
年老睡还少,夜长醒更多。土床烟火足,趺坐默吟哦。
燕翼初干绿满池,桑阴收尽麦黄时。
一年春事又成梦,几日愁怀欲废诗。
一道甘泉接御沟,上皇行处不曾秋。谁言水是无情物,也到宫前咽不流。