霜降草花落,林柯亦纷披。
耿耿园中菊,煌煌发幽姿。
良夜积华露,花叶繁以滋。
风流贤史君,澹然与花期。
黎旦曳杖去,采掇欣忘疲。
佳色弥清兴,明艳侔晨煇。
雅尚已千载,神交此一时。
秉芬寄遐想,载咏閒居诗。
气清秋改容,景晏山益奇。
佳处要领略,忘言心自怡。
客来无可语,坐见花阴移。
夕英浮冻醴,痛饮须反卮。
久立危栏须北望,无边秋色杳冥冥。
巀峰山峡间,有地窄如掌。虽得百二谋,硗确非沃壤。
胡雏姿相异,图虑似不广。如何蚁封微,欲作南面享。
孤城出云层,遗址尚千丈。我来一把酒,慷慨追昔往。
崛起亦奇才,晋室方肮脏。敢与南阳公,逐鹿中原上。
曾闻拟海立,今信有泉飞。绝壁风霆斗,青霄烟雨霏。
光寒秋客袂,雪濑宕渔矶。晚渡石桥去,真同雁荡归。
青苔满地护阶阴,尘俗曾无半点侵。
林鸟避人穿谷去,野猿寻果出云深。
千竿翠竹依帘立,一对黄鹂入树吟。
昼静风清诗思罢,凭阑倾耳听松琴。
翠羽啁啾夜,空山偃蹇时。
看人多冷眼,出手尽高枝。
香细巡檐得,寒深踏雪知。
纷纷后来者,红紫莫矜奇。
白日入云暗,青山近水分。乱鸦孤塔寺,杂树老僧坟。
地僻人稀到,泉声客屡闻。清虚何处洞,便欲觅苔文。
拟嚼枝头蜡,惊香却肖兰。
前村深雪里,莫作岭梅看。
阳安多胜概,刘子卜郊居。江流清牖户,山列围庭衢。
海云真赏甲刀州,十里春光拂马头。花酒价高分宴乐,绮罗人好助风流。
出郊行旆从编俗,摸石居民事胜游。斜日欢心犹未足,藩侯归辔为迟留。