出门何处问西东,指画翻为语论同。到此客头潜觉白,
未秋山叶已飘红。帐前影落传书雁,日下声交失马翁。
早晚回鞭复南去,大衣高盖汉乡风。
漆园秋净夜堂虚,偶伴横林隐者居。
纸绉白云垂帐厚,荻筛明月帘疏。
玉棋子夺三军令,金剪刀翻数体书。
疏广拂衣惭不早,芰荷舟舫草茅芦。
天宝人豪浩气横,当年殉国死犹生。出奇漫折蒿为矢,制胜能令草作兵。
手抚疮痍还突阵,口含茶纸更登城。要知灵武迥銮日,半是睢阳金鼓声。
林间才定起,洗钵出门行。童子亦知善,设斋非爱名。
说经酬饭价,回施合凡情。果腹便归去,寒山万木平。
绝塞万山秋,筹边更筑楼。马肥春苜蓿,人醉卧箜篌。
图画云台列,功名铁柱留。上公蒙宠异,方赐紫云裘。
妾身心事未分明,一曲笙声送远行。大海瀛环三万里,神京路纪八千程。
珍藏玄露成丹液,伫待春风报姓名。玉种蓝田君记取,裴郎端不负云英。
昔闻班家子,笔砚忽然投。一朝抚长剑,万里入荒陬。
岂不服艰险,只思清国雠。山川去何岁,霜露几逢秋。
玉塞已遐廓,铁关方阻修。东都日窅窅,西海此悠悠。
卒使功名建,长封万里侯。
曾入苍舒万斛舟,至今鼻准蘸清流。
君玉玉辂催行驾,安得身闲伴白鹭。
小驻人间七十秋,沧桑几度不关愁。到来咫尺蓬瀛路,万里沧波一叶舟。
宦海已倦游,言归谢华膴。投簪返故园,经营成别墅。
依冈构丘壑,高低辟花圃。涉趣有余欢,亭轩便容与。
林野娱清旷,看云倚杖拄。虑澹轻外萦,山居胜绾组。
往时牧巴中,廉能用勤补。兹脱世网羁,恬适情无岨。
我钦芝林翁,肥遁完出处。游赏戾息园,佳景凭挹抒。
培植缅旧德,慈孙能述祖。进退获居安,结庐爰得所。