谪居天南陲,终年寡俦侣。
四月山气行,淋漓满城雨。
独坐北窗下,萧然无一语。
睡起复何如,鸡鸣已亭午。
古槐烟薄晚鸦愁,独向黄昏立御沟。
南国望中生远思,一行新雁去汀洲。
昔我幽居地,三年病著书。复君勤苦业,对此惰荒馀。
宿火朝窗暗,新飙夜榻虚。过来一相忆,贪饭近何如。
好云停屋角,初月上浮图。坐听一声雁,庭空秋有无。
人情谁不爱飞雪,腊中再见尤奇绝。
对雪吟哦色即空,仙翁洞照无生灭。
既积既消还复飞,且飞且积俄又非。
了然不是坚牢玉,缅怀有感苏公诗。
谁知润泽工夫远,须索诗家为明辨。
香风天上亦飞花,较之穷腊功犹浅。
绿窗怯寒颦翠娥,穷儒忍冻不能歌。
何如制閫贤师师,賸喜嘉祥重婆娑。
鄮山妆点千岩白,全胜轻花飘细麦。
气和之庆非偶然,善政端由老邦伯。
嶪岌崭岩太白峰,高名千古独称雄。
放怀拟向山头立,宇宙都归一望中。
高台夜危坐,纤月破新晴。半落双银汉,平分列雉城。
香炉欹枕阔,小筑畏人成。不尽凭阑意,微闻吹笛声。
结发事孔颜,嚣嚣恣仰止。壮怀久拓落,一旦副知己。
儒冠不误人,况乃私天子。尧舜可再生,夔龙未终死。
中夜激衷肠,耿耿图国士。丈夫遇明时,功名安足比。
功名岂能捐,所保在廉耻。
处士桥边古岸隈,梅花偏向小园开。冲寒有客寻春去,移得晴窗雪影来。
秋怀不到梦,历历数寒更。坐得楚天白,吟教湘水清。
残灯摇壁影,片叶坠阶声。起看孤城雾,人间事又生。