列楹登鲁殿,拥絮拭胡妆。犹将汉闺曲,谁忍奏毡房。
遥忆甘泉夜,暗泪断人肠。
丹枫酣霜压林丘,黄叶老尽岩西头。
不应蔓草烟漠漠,并作粉绘苍山秋。
风际有云多世态,海中无底是人心。
可堪更问碁山话,一局闲争古到今。
敝帷皴裂不须憎,秘有麟胶欲自矜。妇拆海图供补未,儿眠秋雨蹋穿曾。
长饥絮虱生涯换,易饱书鱼食料增。从此梅花通梦寐,夜窗凉月浸层层。
清泠空想离骚国,至理难穷太极图。
知有老人圮下履,恨无鸿宝枕中书。
蓟门秋乍霁,徙倚望长空。横日孤云白,先霜病叶红。
水明官道上,砧乱客愁中。矫首千山外,南飞有塞鸿。
古人遗直今人是,肯效乡原事踽凉。
不把危言陈北阙,因何着脚到南荒。
排奸斥佞风霜手,耐冷禁寒铁石肠。
赢得榕阴浓密处,忘言默坐对炉香。
待敷霖雨济苍生,疏傅襟期画锦荣。红蓼白蘋双桨下,淡烟疏雨一楼迎。
艺林八法叨评论,文笥骈珍愧拜擎。绿野堂开多乐事,重看九老会耆英。
妍蹄饰镂鞍,飞鞚度河干。少年本上郡,遨游入露寒。
剑琢荆山玉,弹把随珠丸。闻有边烽息,飞候至长安。
然诺窃自许,捐躯谅不难。占兵出细柳,转战向楼兰。
雄名盛李霍,壮气能彭韩。能令石饮羽,复使发冲冠。
要功非汗马,报效乃锋端。日没塞云起,风悲胡地寒。
西征馘小月,北去脑乌丸。报归明天子,燕然石复刊。
天上在雄鸡啼一声,人间万鸡相应鸣。
美人红酣尚未醒,锁掣金匙鹦鹉惊。
鹦鹉从来巧言语,声聒锦帏残梦起。
猛揎罗袖窝绿云,步逼妆台趁梳洗。
玉奁脱覆光烁人,洞房环曲惊晓春。
不是清空月飞入,如何中有姮娥身。
轩辕百练今湮灭,扬州青铜却奇绝。
人非照镜镜照人,镜亦分明为人说。
媸妍一镜固两般,狐妇怀奸心胆寒。
闺中少女庄丽,眉颊不妨终日看。