乱山堆翠如削玉,中有幽人结茅屋。
柴扉寂寂掩苍苔,书院萧萧倚修竹。
閒云满堑白日长,咿唔朝暮声琅琅。
芸窗纸破漏月影,石砚水满涵天光。
风尘频动遍丘壑,此处怡然有真乐。
门静应无俗客过,茅深不怕秋风恶。
高人有才济当路,会见徵贤日三顾。
愧我飘蓬石洞人,茅屋青山在何处。
九里山南楚汉争,风波翻覆走长鲸。
霸图欲断中宵失,帝业时来一战成。
懒渡沧江惭你老,更无勍敌压韩彭。
农人不识当时意,只得春霖事耦耕。
骥子局且鸣,铁阵与云平。汉家嫖姚将,驰突匈奴庭。
少年斗猛气,怒发为君征。雄戟摩白日,长剑断流星。
早出飞狐塞,晚泊楼烦城。虏骑四山合,胡尘千里惊。
嘶笳振地响,吹角沸天声。左碎呼韩阵,右破休屠兵。
横行绝漠表,饮马瀚海清。陇树枯无色,沙草不常青。
勒石燕然道,凯归长安亭。县官知我健,四海谁不倾。
但使强胡灭,何须甲第成。当今丈夫志,独为上古英。
白马黄金勒,四足随风起。千金买宝刀,六郡良家子。
朝齧阴山雪,暮饮长城水。横行薄瀚海,一日能千里。
雪仇不顾身,报主宁恤死。壮士悲暮年,良马惜暮齿。
坐老风尘中,穷年胡为尔。月出沙碛黄,日落塞云紫。
独立横秋风,长嘶谢知己。
肃肃霜风入,山云过户寒。黄花栖腐草,阳鸟宿江干。
世路升沈易,名途出住难。乡心隋皓月,游子滞贫官。
旅魂惊塞北,归望断河西。春风若可寄,暂为绕兰闺。
列楹登鲁殿,拥絮拭胡妆。犹将汉闺曲,谁忍奏毡房。
遥忆甘泉夜,暗泪断人肠。
丹枫酣霜压林丘,黄叶老尽岩西头。
不应蔓草烟漠漠,并作粉绘苍山秋。
风际有云多世态,海中无底是人心。
可堪更问碁山话,一局闲争古到今。
敝帷皴裂不须憎,秘有麟胶欲自矜。妇拆海图供补未,儿眠秋雨蹋穿曾。
长饥絮虱生涯换,易饱书鱼食料增。从此梅花通梦寐,夜窗凉月浸层层。