徐州文壤基崇坛。老蔡径尺刳心肝。
铜槃照夜血光碧,上有惨澹双镆干。
请君载书许君死,彻器未竟盟已寒。
了知今人不如古,古人亦有难知处。
张生刎颈殓陈馀。郦儿给印屠诸吕。
劝君结交勿结心,报君多是逡巡人。
救饥重脱嗾獒厄,出淖曾叨食妈恩。
轻言诧心腹,心腹为祸媒。
畏途搀空薄侧掌,要离孤冢空崔嵬。
我愿中堂置瓮常盛酒,后列丝竹前宾友。
细腰灯前拓秋窗,有来白事酹其口。
交亦不必结,名亦不必闻。
燕南氍毹藉地醉,千载一笑平原君。
来雁无消息,寒蝉久寂寥。
鬓毛随日化,吾意得诗消。
楼影三更淡,天星几放摇。
眼中无长物,拄颊又明朝。
气至暑固当,境寂凉自生。
天河自如水,夜久山更明。
古树有庄色,新泉入幽听。
逃空空快事,丧虎不可停。
飞萤过屋顶,一落如流星。
此世荣枯岂足惊,相逢惟要眼长青。
从来不爱三闾死,今日凭君莫独醒。
万壑千岩景象开,登临未足又须回。
凭师莫断松间路,秋月圆时弟子来。
翠霭青峰欲上楼,绿杨一带野帆幽。携琴时向沙边坐,閒对春风数白鸥。
道人不识忧,隤然罕所虑。匈中有奇怀,常得山中助。
时乘酒半醺,或值睡初卧。独往恣幽寻,欣若有所遇。
有时深林行,穿径忽失路。有时湖上还,看云忘所务。
凝目孤鸢归,倾耳细泉注。所造趣未极,边陆任昏暮。
非关耽清娱,曾是秉远慕。閒心始造理,忙意多失步。
嗟尔行道人,迫迫焉所赴。
心同流水净,身与白云轻。
寂寂深山暮,微闻钟磬声。
我的心同流水一般纯净,我的身体如同云一般轻盈。
我陶醉在那迷人的晚景之中,只听到了断续的微弱的钟声。
乃翁未读书功收,大儿收功名□流。
三年刻楮岂无用,一鸣惊人姑少留。
大伸纡爽数应值,但力根本吾何求。
书声夜寻岭猿苦,想见灯火虚堂秋。
叠嶂矗空青,躯幽共一寻。
苔荒碑意古,茗苦道情深。
有兴梯苍壁,无才咏玉簪。
吟仙何处去,我辈复登临。