金鼓轰轰百里声,绣旗宝马照川明。
王师仗义从天下,莫道南兵夜斫营。
事变相寻智亦新,烂泥堆起石嶙峋。
断无馀力谋蒸土,颇有傍观哂寘薪。
自古虚心容议者,即今枵腹役耕民。
姑尤聊摄皆齐境,莫遣郊封有诅人。
昔仕年伤早,今归计恨迟。
赖存南岳草,可答北山移。
关山月,关山月。
分景送征人,寒光射矛戟。
胡笳声断塞鸿惊,征人泪下思乡国。
闻道南使归,路从城中去。
岂如车上瓶,犹挂归去路。
引首恐过尽,马疾忽无处。
吞声送百感,南望泪如雨。
乌落黄云塞草秋,陇头之水东西流,
水声呜咽鸣啾啾。马闻思旧枥,
人闻思旧丘,年年征战无时休。
无时休,谁能到此求封侯。
赤符复汉祚,褒德先侯封。阳熺焰发燧,霜皠山鸣钟。
驯雉集中牟,乳虎去弘农。抱鼓夜无声,桑阴麦芃芃。
循良一何多,谣歌满儿童。贤哉洛阳令,卓鲁相继踪。
擿奸若明神,外猛中有容。正狱除烦苛,平赋宽畸穷。
黎民拜恩惠,吏卒服至公。身殁德不隳,弦歌祠庙崇。
望美安阳亭,顽懦兴廉风。彼哉肉食者,舆马愧肓聋。
关山月明风恻恻,万里黄云杂沙砾。夜深羌笛吹一声,征人相看泪沾臆。
古人以绥服奋武卫,耕战守禦不外求。何人倡此戍边策,千载以贻中国忧。
关山月,圆复缺,何忍年年照离别。愿得驰光照明主,莫遣边人望乡苦。
霜飞动地燕草凋,沙飞石走天萧条。
江河倒影陵谷摇,白日惨淡昼为宵。
美人迢迢隔云霄,青冥无梯海无桥。
鱼枯雁死星芒消,沉沉思君不自憀。
愁如惊风鼓春潮,岁云暮矣山寂寥,梧桐叶落空干条。
昆仑层城阻且辽,苍梧九疑烟雾遥。
琼田瑶草芟芃荛,江蓠泽兰成艾萧。
登高望远肝肺焦,安得羽翼抟长飚?
居延风高检叶空,狼烟夜照甘泉宫。将军授金虎士怒,蚩尤亘天旗尾红。
麒麟前殿催赐酒,巳觉此身非己有。猛气遥将日逐吞,壮心肯落嫖姚后。
雁门城外沙如雪,玉帐霜浓铁衣折。长剑须披瀚海云,哀笳莫怨天边月。
北风烈烈刁斗鸣,回看北斗南方明。惊箭离弦车在坂,不勒燕然终不返。