万壑风声漱玉泉,长亭尊酒醉离筵。东归父老如相问,春早江头一钓船。
非利非名非有求,浩然乘兴亦南游。白云出洞初无累,绿水逢坳本暂留。
石径不移松雨晓,茅檐长付竹风秋。客来欲问庵中主,楖栗横挑四百州。
花飞便觉春容减,一阵狂风满地红。可惜馀芳留不得,夜深人静月朦胧。
西掖持醇酒,东山就白云。开轩绿池映,命席紫兰芬。
舞度花为伴,莺来管作群。太平多乐事,春物共氛氲。
空城哑哑啼饥乌,夕照明灭残垒孤。安阳旧事记仿佛,驱马来过心踌躇。
卿子冠军非丈夫,策人何智身何愚。一朝拜将握兵柄,四十六日留中途。
猛虎贪狼尽劲旅,下令欲杀胡为乎?秦强赵弱俨指掌,赵灭安见秦可图。
如何筹划不及此,饮酒高会方欢娱。军中士卒食半粟,天寒冻饿无完肤。
重瞳旁耽叱咤起,快论侃侃良非诬。帐中晨起忽见杀,诸将谁敢相枝梧。
吁嗟兵卫等儿戏,即此已可知其余。当时渡河壁钜鹿,未必不被章邯屠。
矫杀固然有定罪,自取僇辱非人诛。我闻用兵贵神速,或骄或慢皆可虞。
高谈毕竟成空虚,游魂寂寞依荒芜。坐而运策不如义,此语千载资胡卢。
相梦如相见,相思去后频。旧时行处断,华发别来新。
浪动三湘月,烟藏五岭春。又无归北客,书札寄何人。
铭旌归故里,猿鸟亦凄然。已葬桐江月,空回建水船。
客传为郡日,僧说读书年。恐有吟魂在,深山古木边。
十年澒洞家何在,万里清明客未归。
雨僽风僝花乱落,泥融水暖燕交飞。
烟生榆柳推迁速,云锁松楸拜扫违。
旅雁尽回音信断,侧身长望泪频挥。
十年沧海上,辛苦赞戎机。帷幄筹虽在,辕门事已非。
黄金从百鍊,白璧竟全归。生死俱无憾,千秋仰德辉。
依倚西风不自持,葳蕤羽葆杂金规。繁开不负朝阳色,独步非关昊帝私。
把酒可能追靖节,掇苗终欲慕天随。春红过尽聊经眼,赖有芬菲慰所思。