九日相携积翠中,胜游兼有道林同。枯颅一任君披拂,寄语龙山落帽风。
点点吴霜入鬓毛,长安落叶又秋高。世间俯仰终难强,归与儿曹且漱醪。
黄州九日系扁舟,何处登高散客愁。萸菊漫怀荆楚客,风烟犹阻洞庭秋。
飘萧短发欺乌帽,烂漫清尊对白鸥。独念故人沧海上,去年今夕记同游。
闻君有奇气,千岩在胸中。
岁晚携甘旨,归以献乃翁。
乃翁松柏姿,深村侣樵农。
风尘了不识,七十颜如童。
举桉各华发,抱孙戏花丛。
境闲意易足,食淡神常丰。
乃知世纲外,宇宙皆空同。
仰山千岁酒,采袖围春风。
禾落西风黄叶飞,子卿无信雁来迟。
凄凉自笑刘思父,慷慨难追杜牧之。
归兴十分浓似酒,愁肠一缕乱如丝。
凭君细把茱萸问,此会明年健有谁。
满城风雨霍然开,不负登临亦快哉。
时俗半无乌帽堕,世情那有白衣来。
且沽薄酒酬佳节,欲赋新诗愧短才。
折得黄花簪两鬓,任渠两鬓自毰毸。
海山秋索莫,不见菊花开。
节与贫相弃,年将老共催。
艰难思故里,牢落对残杯。
旧日登高伴,今无一个来。
千年岩璞斩新硎,一片琳腴截紫青。
云汉带星来玉匣,墨池蒸雨出沧溟。
烟开雾敛天晶形,海静江澄地典刑。
要与陶泓作佳傅,老磨松液实黄庭。
虽倚关张敌万夫,岂胜恩信作良图。能均汉祚三分业,
不负荆州六尺孤。绿水有鱼贤已得,青桑如盖瑞先符。
君王幸是中山后,建国如何号蜀都。
常年九日倍悲秋,况在长涂独倚楼。手种白杨何处是,头簪黄菊此生休。
悠悠岁月祇添老,靡靡湖山已倦游。只有思亲双泪眼,寒江忍付水东流。