雨欠农忧燥,风多客苦埃。
犹寒莺未出,将社燕还来。
桃放红凝脸,梅飘粉褪腮。
春山如旧识,一笑病颜开。
发地才过膝,蟠根已有灵。严霜百草白,深院一林青。
后夜萧骚动,空阶蟋蟀听。谁于千岁外,吟绕老龙形。
南湖谷老谁识尔,被褐裹头卧桑梓。早时读易编屡绝,直道如弦仕三已。
郎官十年穷不休,八口羞称折腰米。虞廷咎夔苦梦寐,前代君臣若鱼水。
老骥伏枥志千里,绨袍百结吾不耻。鲁生甘守白茅屋,张良还从赤松子。
洛阳少年抱区区,汉室规模叔孙礼。嗟哉往事谁向语,惠施无人予期死。
凤凰楼下党锢成,浊流岂但十一士。君不见申屠蟠,灭迹烟霞里。
又不见郭林宗,涉世终泥滓。沧江日落归去来,东山草堂安在哉。
迟清亭子风拔颓,贫贱如此令心哀。殷王中兴图逸才,孰为霖雨为盐梅。
终日畚锸歌徘徊,于乎终日畚锸歌徘徊。
似欲飞腾起,星眸势可招。平生酣白战,远志碍青霄。
竹兔何愁得,林貙不敢骄。无由配鸾凤,勿以比鸱枭。
昔看黄菊与君别,今听玄蝉我却回。
五夜飕飗枕前觉,一年颜状镜中来。
马思边草拳毛动,雕眄青云睡眼开。
天地肃清堪四望,为君扶病上高台。
学士才名半滑稽,沧浪歌里得新知。静思金马门前直,那似芦花被底时?
梦与朝云行处近,醉从江月到来迟。风流满纸龙蛇字,传遍梁山是此诗。
贵贱交游二十年,忍将老泪洒新阡。盖棺不必论身后,入室犹如在眼前。
一首诗今为尔惜,数行志在得人编。钱塘吟士长相望,潘阆林逋孰后先?
东皇剖破勾芒腹,锦心绣肠香馥郁。
绛都风雨僝僽春,花魂无主自精神。
黄鹂初唤柳开眼,海棠枝上春烟暖。
离出一点两点红,墙头红腮微笑风。
东原去后花无主,春工亦懒施机杼。
亭前忽遇诗酒仙,花亦喷出些龙涎。
风催雨趱花不辨,满庭芬芳生烂熳。
牡丹吐火花欲然,日将锦绣铺苔毡。
诗狂梦与花神饮,酒醉不与花神寝。
酒阑令我忆东原,花木虽在人恻然。
此诗终不为花作,惆怅东原此丘壑。
而今赏花不见人,但见蜂蝶飞闲亭。
厥初由阀阅,吾志在林泉。
为舜不无地,睎颜尽有天。
鱼虫犹可佛,鸡犬皆登仙。
顾我非六六,荷天良拳拳。
幼时气宇壮,长日文彩鲜。
琴剑微暖席,江湖动经年。
异乎三子撰,契彼五家禅。
既已出洙泗,从而师偓佺。
肩依洪崖右,道在灵运前。
所得既天秘,与交又国贤。
可图大药资,以办买山钱。
东访鼎湖浪,西寻苍梧烟。
一寸百炼刚,半生双行缠。
簪绅非无欲,鱼鸟从所便。
逸兴五湖阔,虚名四海传。
饱餐青精饭,细读黄石编。
顷自七闽出,放焉迷市廛。
红尘刺人眼,名利交相煎。
富贵已尝鼎,云霄当著鞭。
蹉跎度青春,迟暮即华颠。
且有安期枣,与夫泰华莲。
高陵易为谷,沧海俄成田。
光景亦倏忽,物华随变迁。
仰天时一笑,顾影长自怜。
紫府何冥邈,青鸾何沉绵。
蓬莱云渺渺,小有月娟娟。
策足青霞路,收功牙芽铅。
上以游太虚,下以穷九渊。
辇毂气所王,湖山乐无边。
飘然复何往,此去如蜕蝉。
家居琼馆海山隅,腹内包藏三教书。
明月清风为活计,蓬头跣足走寰区。
玉炉丹熟斟琼醑,金阙朝回唱步虚。
要识我侬真面目,广寒宫里看蟾蜍。