万红飞尽雨如烟,心事伤春哭杜鹃。
游子不来弦管歇,画船空击柳丝边。
道人不识忧,隤然罕所虑。匈中有奇怀,常得山中助。
时乘酒半醺,或值睡初卧。独往恣幽寻,欣若有所遇。
有时深林行,穿径忽失路。有时湖上还,看云忘所务。
凝目孤鸢归,倾耳细泉注。所造趣未极,边陆任昏暮。
非关耽清娱,曾是秉远慕。閒心始造理,忙意多失步。
嗟尔行道人,迫迫焉所赴。
沿山无数好山迎,才出杭州眼便明。两岸濛濛空翠合,琉璃镜里一帆行。
烟水萧疏总画图,若非米老定倪迂。何须更说江山好,破屋荒林亦自殊。
侍郎妙笔世莫如,侍郎恩赐常满车。玄天坛上泥金字,大道殿中漱玉书。
朝入直庐衣狮子,暮归邸第著飞鱼。近承诏旨许驰驿,楼船画舫还故闾。
笑吾文章空磊落,垂老无成跨蹇驴。
开岁常怀湖上游,干戈阻绝未能酬。水光山色依然好,红叶青松不奈秋。
驱寇曾闻当日喜,渔歌犹有昔时愁。独怜鸥鸟沙汀上,来往翻飞得自由。
萍泛春旭更,林息人烟少。花地上红葵,禽枝入黄鸟。
湖占蛟房黑,树主雁堂缥。閒心答幽云,窈窕行天杪。
东风细儿三尺箠,日逐群鹅泛溪渚。一朝里正办军程,取鹅拔翎鹅痛鸣。
一鹅取十十取百,东家取尽西家索。明日输官官数亏,探囊出钱贿吏胥。
只见官司造弓矢,年年穷贼贼还起。羽毛异类且不宁,民物况得遂其生。
君不见文王灵囿民同乐,麀鹿白鸟长翯翯。
浪洶涛翻忽渺漫,须臾风定见平宽。
此间有句无人得,赤手长蛇试捕看。
两岸青帘箫鼓多,闲愁到此总消磨。
湖光十里平如掌,稳泛轻舟击楫歌。