古木号风抱不平,百年忠义日争明。
坟前人马空存石,何似当时听用兵。
昼公昔在云门寺,曾笑陈丘久不归。
草坐麻衣今不见,独来林下钓寒矶。
黝奴生长西南夷,朅来中国蒙公知。提携十年行万里,宠爱肯为新人移。
但愿结发为玄妻,不愿能歌名雪儿。夜寒僮仆尽僵缩,我独妩媚呈馀姿。
只惭家世不可考,辩舌推源烦惠施。苦言泸水异京水,生女那复白如脂。
或疑乌几定乃祖,又言黑貂为姆师。托身似与青女约,荐枕常须黄妳随。
长伸两脚得安卧,莫作杜老怜腰支。他年老朽幸勿弃,从来弱质不自持。
贤哉翁诗善名我,不须更换昆崙诗。
黄纸争看淡墨书,人人自恐姓名无。用心正似争蛮触,出手何如得雉卢。
路入广寒人共羡,捷传城濮气争呼。回思三十年前事,华发萧萧一病夫。
一片伤心地,精忠气郁盘。风波诛大将,社稷痛偏安。
华表撑天立,灵旗照水寒。无劳铸奸党,恐使发冲冠。
缫得新丝白,将来织素缣。
自惭非锦绮,尚被舞人嫌。
良金山下忆重游,松桂森森曲径幽。歌彻采箫人未遇,一声猿鹤碧天秋。
汉叶奕千载,中兴气益振。离照抚万方,天狼避紫宸。
泰阶无纤埃,青云翊缙绅。昊穹挺神秀,应期诞绝伦。
翩如凤峙岳,矫若龙翔津。铁冠指严威,白豸行嶙嶟。
投章失卫霍,抗劾无齐秦。犯颜一折槛,奋世独埋轮。
有时趋螭头,双履蹑星辰。风采动万乘,何言折大臣。
持斧出王郊,挥策向西巡。将帅谒马首,武士骑鲸鳞。
亭邀茐岭骑,幕遮轮台宾。羽檄夜交驰,旌麾昼纷纶。
龙庭间白日,天塞生阳春。万古斥卤地,能令风俗淳。
命驾旋直庐,行瞻帝城闉。黄华反使节,东山伤我神。
衣绣簪白笔,再睹汉仪新。窃从文翰场,气节凌秋旻。
许身报明主,图画惊麒麟。此志邈难嗣,伤哉难重陈。
市虎遂搆患,曾参乃杀人。冤颈在囹圄,日与囚傫亲。
风云凋壮志,衰谢谁当抡。明公立天衢,卓然持大钧。
宴桓遇苗公,脱难诚有因。鲍叔救夷吾,旷世孰为邻。
天地妙化育,宁辞刍狗仁。倾诚望舟楫,千载收沉沦。
雨雪雨雪,凄风如刀,我行中野,而无缊袍。
我寒我饥,谁复我知。
四无人声,但闻熊罴。
罴欲攫我,罴复夺我。
我身茕茕,进退不可。
进固难矣,退亦何止。
还望旧乡,远隔江海。
江波汤汤,海波洋洋。
我思我乡,死也可忘。
怀玉多年不易沽,价高留取作人模。胸中若使边生有,囊里何妨郑子无。
旴水源源明道派,闽山矗矗紫阳徒。蓝青以次须时用,方信须眉是丈夫。