东风吹散一池烟,带雨扬丝分外妍。香絮楼台萦好梦,红情绿意杏花天。
故人相与最从容,尚忆论诗向夜中。白首无家十年别,青山何处一樽同。
梦回孤馆灯前雨,目断西风塞外鸿。谁识离怀愁绝处,野庭依旧穆陵东。
石藓河梁女萝碧,生小深闺苦离别。柳丝摇曳不可攀,忽忽行期又今夕。
中堂夜饮杯何迟,裙屐少年各赠诗。一诗一叠更一转,更转更阑人不管。
送郎郎醉不得醒,唤郎郎睡不肯应。笼灯舟子促郎发,背立窗下鸡齐鸣。
都道还乡梦自恬,閒居无事转多嫌。天时变幻无裘葛,家政生疏到米盐。
行菜更凭谁抱瓮,焚香只合独垂帘。算来一事差强意,春笋登盘价最廉。
早被婵娟误,
欲妆临镜慵。
承恩不在貌,
教妾若为容。
风暖鸟声碎,
日高花影重。
年年越溪女,
相忆采芙蓉。
尘世光阴徒草草,林居风物亦菲菲。
花间雨湿身常惯,竹里月明人乍稀。
迟日暖薰幽涧草,春云新长北山薇。
沧江白鸟知人意,恋恋沙桡故不飞。
锦席秋轩流客觞,阶除迟菊恋年芳。
翠条苒苒初经雨,青蕊娟娟欲候霜。
幸为分回供阒寂,空然别去梦寒香。
小车如觅东溪路,古屋疏篱是醉乡。
旅食京华久,年来音信疏。忽听双鹊语,暗卜岭南书。
何年月黑风狂夜,吹落㟏岈覆一溪。诗里未经摩诘画,袖中难倩米颠携。
云流石罅疑天近,瀑溅衣裙识洞低。盘礡不知春日永,欲寻归路几番迷。
自愧亦何得,高人辱远寻。联床经日久,看月每更深。
几点忧时泪,百年为道心。明朝分袂去,谁更是知音。