未逢知己愧蹉跎,又见春风长径莎。
杜宇一声诗思减,杨花三月客愁多。
从人乞米贫如旧,借吏抄书字半讹。
懒说江湖十年事,近来平地亦风波。
春事又无几,阴晴苦不齐。
久贫交味薄,多病语声低。
落絮行风径,归云度晚溪。
故乡二千里,日夜子规啼。
枝枝交影锁长门,嫩色曾沾雨露恩。
凤辇不来春欲尽,空留莺语到黄昏。
水殿年年占早芳,柔条偏惹御炉香。
而今万乘多巡狩,辇路无阴绿草长。
玉楼烟薄不胜芳,金屋寒轻翠带长。
公子骅骝往何处,绿阴堪系紫游缰。
嫩叶初齐不耐寒,风和时拂玉栏干。
君王去日曾攀折,泣雨伤春翠黛残。
微黄才绽未成阴,绣户珠帘相映深。
长恨早梅无赖极,先将春色出前林。
隋家堤上已成尘,汉将营边不复春。
只向江南并塞北,酒旗相伴惹行人。
陌上河边千万枝,怕寒愁雨尽低垂。
黄金穟短人多折,已恨东风不展眉。
北洹春事休嗟晚,三月尚寒花信风。
遥忆东吴此时节,满江鸭绿弄残红。
满目风光二月时,小桃无数柳依依。
松间野寺临清浅,花底旗亭倚翠微。
人意不随春意好,此心端与赏心违。
目斜望断高阳侣,赢得惺惺骑马归。
朝朝送别泣花钿,折尽春风杨柳烟。愿得西山无树木,免教人作泪悬悬。
蘼芜盈手泣斜晖,闻道邻家夫婿归。别日南鸿才北去,
今朝北雁又南飞。春来秋去相思在,秋去春来信息稀。
扃闭朱门人不到,砧声何事透罗帏。
牡丹半坼初经雨,雕槛翠幕朝阳。娇困倚东风,羞谢了群芳。洗烟凝露向清晓,步瑶台、月底霓裳。轻笑淡拂宫黄。浅拟飞燕新妆。
杨柳啼鸦昼永,正秋千庭馆,风絮池塘。三十六宫,簪艳粉浓香。慈宁玉殿庆清赏,占东君、谁比花王。良夜万烛荧煌。影里留住年光。
北风吹霜霜月明,荷叶枯尽越水清。别来几度龙宫宿,雪山童子应相逐。
百年泛飘忽,万事系衰荣。高鸿脱矰缴,达士去簪缨。
始从天目游,复作罗浮行。云卧石林密,月窥花洞明。
全形在气和,习默凭境清。夙秘绛囊诀,屡投金简名。
钟管促离觞,烟霞随去程。何当真府内,重得款平生。