□□□□□,我帝更朝衣。擅宠无论贱,入爱不嫌微。
智琼非俗物,罗敷本自稀。居然陋西子,定可比南威。
新吴何为误,旧郑果难依。甘言诚易污,得失定因机。
无憎药英妒,心赏易侵违。
八阵功成妙用藏,木牛流马法俱亡。
后来识得常山势,纵有桓温恐未详。
郁郁陌上桑,盈盈道旁女。
送君上河梁,拭泪不能语。
郁郁陌上桑,遥遥山下蹊。
君去戍万里,妾来守空闺。
郁郁陌上桑,皎皎云间月。
非无巧笑姿,皓齿为谁发?
郁郁陌上桑,袅袅机头丝。
君行亦宜返,今夕是何时。
郁郁陌上桑,盈盈道傍女。送君上河梁,拭泪不能语。
令月开和景,处处动春心。挂筐须叶满,息倦重枝阴。
歇马龙山傍古城,椒浆一掬拜先生。清流已尽封疆狱,汗简犹高俊及名。
弟子能为文信国,友朋何憾窦游平。墓门寂寂松楸老,似听啼鹃带血声。
诘朝参下座,闲步出重闱。北堂月稍隐,南枝鹤已飞。
早霜垂霭霭,初雾上霏霏。严唱虽罢柝,高门尚掩扉。
既伤年绪促,复嗟心事违。平生爱山海,宿昔特精微。
未解轻身去,唯应下第归。
吴女秋机织曙霜,冰蚕吐丝月盈筐。金刀玉指裁缝促,
水殿花楼弦管长。舞袖慢移凝瑞雪,歌尘微动避雕梁。
唯愁陌上芳菲度,狼藉风池荷叶黄。
青草湖中月正圆,
巴陵渔父棹歌连。
钓车子,橛头船,
乐在风波不用仙。
松江蟹舍主人欢,
菰饭莼羹亦共餐。
枫叶落,荻花干,
醉宿渔舟不觉寒。