我行朔已晦。
泝水复{氵公}流。
戎伤初不辨。
动默自相求。
睠言还九派。
回舻出五洲。
萧散烟雾晚。
凄清江汉秋。
沙汀暮寂寂。
芦岸晚修修。
以此南浦夜。
重此北门愁。
方圆既龃龉。
贫贱岂怨尤。
帘垂永日小亭幽,时节惊人特地愁。万井笙箫怀帝阙,一檐风雨寄他州。
青藜定遣相辉映,绿蚁何妨共拍浮。不料篷窗今夜月,一时分付与高楼。
病愤无凭写,翻然试一来。谁知丘壑性,畴昔斗牛回。
一径梨花过雨沾,日华浮动碧丝帘。前轩插遍垂杨柳,看舞春风又画檐。
禦寇连墙屋,神交得谢瞻。偶逢吾所契,共语月当檐。
微禄终何补,良才尚此淹。凭君纵玄论,未怪发幽潜。
困雨愁烟湿锦丝,脂痕轻染最娇枝。曲阑长断春风晚,花未开时色已衰。
君不见愚公移山山不移,夸娥负山山不知。君不见钓鳌人归龙伯国,三山依然镇东极。
江流曲折吴越分,越山气接吴山云。吴山脉断凤凰去,玄洲鹤侣丹纷纷。
玄元之真人,挥手来玉京。蓁芜扫尽见真境,丹台紫殿何峥嵘。
鞭雷驱山走沧海,歘忽三山宛然在。俯看琪树玉柯明,不信人间岁华改。
洞山有洞何所之,天游万里那能期。无名仙老不可问,碧花瑶草草风吹。
我逢真人问真诀,笑指高堂□庄列。归来为赋洞山吟,他日披云卧松雪。
东山白石路,霜草相因依。碧泉吐明珠,隐隐涵玉辉。
拊阑紫鳞惊,日暮倒影归。犀火或可然,吾当测幽微。
去年不死今年活,直语半生人不禁。老去谤书从满箧,春来乐事总关心。
观鱼濯足沧浪水,听鸟支筇杨柳阴。我已无心叫阊閤,玉皇高拱紫云深。
水浊不见石,云深欲无山。利欲酷似之,翳彼方寸间。
年来名利嗟已矣,如云过山石沈水底。不似庄生形槁木,心死灰,又不如瞿昙氏,面壁九年身不起。
物来自解鉴妍丑,事至常思见非是。始知至静可观动,是非妍丑皆从彼。
静中有乐我素谙,字我静能斯不愧。春花灿烂秋叶零,岁月奔驰老将至。
静能静能可若何,归全须究曾参旨。