鸳(yuān)鸯(yāng)离别伤,人意似鸳鸯。
试取鸳鸯看,多应断寸肠。
鸳鸯:比喻成双配对的事物。如夫妻,兄弟等。人意:人的意愿、情绪。《诗·小雅·无羊》“麾之以肱,毕来既升”汉郑玄笺:“此言扰驯,从人意也。”
早晚辞沙漠,南来处处飞。关山多雨雪,风水损毛衣。
碧海魂应断,红楼信自稀。不知矰(zēnɡ)缴(jiǎo)外,留得几行归。
关山:历史上著名的关隘而得名,它横亘于张家川东北,绵延百里,是古丝绸之路上扼陕甘交通的要道。
矰:系有生丝绳以射飞鸟的箭。矰缴:意同“矰”。
妾心如秋月,皎如出机练。
君心似春云,断续斯须变。
望夫石上天欲阴,妒女津前波浪深。
空雕碧玉为如意,浪结文绡作系心。
当时阳台云复雨,化作秋风泪和土。
迎来乍欣白日低,背去安知玉箸啼。
孤雁暮飞急,萧萧天地秋。关河正黄叶,消息断青楼。湘渚烟波远,骊山风雨愁。此时万里道,魂梦绕沧洲。
寥寥宇宙间,咄咄古今裹。游者可为纶,飞者可矰矢。
至若乘风云,犹龙有老子。商周几阅代,柱下寄藏史。
西归为谁来,独为关尹喜。将与溟涬游,道德落陈纸。
上下五千言,字字抉玄秘。无名天地根,尔乃是道纪。
虚心与实腹,剌剌含至理。知雄以守雌,涉世混尘滓。
玄同究旨归,守朴而已矣。世衰朴亦散,大道久沦弃。
纷纷知巧场,窍凿浑沌毁。战争蜗角名,攘夺蝇头利。
嗟哉彼世愚,劳扰何时止。焦灼膏火中,长生安可冀。
如何得长生,试请问李耳。此老意云何,不过静者是。
吾翁尚玄默,不共世俗靡。便腹贮大真,冲虑契玄旨。
与物忘町畦,出口泯臧否。息机娱林泉,厌喧避城市。
岸帻南山云,濯足矶头水。客来一杯酒,客去仍隐几。
醉乡并梦境,此外皆尘秕。全生得要术,汗漫托无始。
人拟葛天民,我曰有道器。青牛西去后,黄老恣麈尾。
无心合道真,千古如翁几。倘逢皓发人,关尹若舟起。
欣睹玳筵开,东来佳气紫。
仙子衣裳云不染,天人颜色玉无瑕。
月寒桂树犹藏魄,海冻珊瑚未放芽。
汛扫官厅顿菊栽,老兵怕碍客车来。
费人早晚勤浇灌,何以篱边自在开。
不向江南冰雪底,乃于毫末发春妍。一枝无语淡相对,疑在竹桥烟雨边。
满庭春色醉芳菲,影落朱栏若有期。月下参差人静后,日边零落雨晴时。
香魂暂逐行云去,娇态还从淑景移。最惜年年寒食候,风吹万点重堪悲。
尘浥多人路,泥归足燕家。可怜缭乱点,湿尽满宫花。