邂逅那堪皆我辈,一觞一咏觉情深。
浮荣槐枕半炊梦,清兴竹林千古心。
风涨晴空飞絮急,雨滋冷砌任苔侵。
池亭小立便幽寂,时听清泉戛玉音。
久客心常醉,高楼日渐低。黄河经海内,华岳镇关西。
去远千帆小,来迟独鸟迷。终年不得意,空觉负东溪。
远别悠悠白发新,江潭何处是通津,潮声偏惧初来客,
海味唯甘久住人。漠漠烟光前浦晚,青青草色定山春。
汀洲更有南回雁,乱起联翩北向秦。
鼎气孕河汾,英英济旧勋。刘生曾任侠,张率自能文。
官佐征西府,名齐将上军。秋山遥出浦,野鹤暮离群。
远恨边笳起,劳歌骑吏闻。废关人不到,荒戍日空曛。
草木凉初变,阴晴景半分。叠蝉临积水,乱燕入过云。
丽藻终思我,衰髯亦为君。闲吟寡和曲,庭叶渐纷纷。
风壤瞻唐本,山祠阅晋馀。水亭开帟幕,岩榭引簪裾。
地绿苔犹少,林黄柳尚疏。菱苕生皎镜,金碧照澄虚。
翰苑声何旧,宾筵醉止初。中州有辽雁,好为系边书。
驱车陟峻阪,牛斃辙亦败。
羊肠虽云险,兹险最奇怪。
千里无爨烟,四顾多障碍。
烟草何茫茫,信是要荒外。
平生尝险阻,已负垂裳戒。
今兹有此行,其又谁怨憝。
上天实为之,於我无可奈。
死生安之命,靡靡咏行迈。
致命为见危,委质复何悔。
我躬即不阅,我后恤不逮。
复命无由责在身,可堪甘旨误慈亲。
飘零殊异三年宦,遗肉知存愧饿人。
濛濛春雨暗重城,莽若山林云气生。驾过东朝沾羽盖,仗移前殿湿霓旌。
苍松密掩岩头鹤,翠柳深藏谷口莺。明日不愁花烂熳,新晴陌上有人行。
置酒秋风里,凭阑野色中。溪山新月上,江海故人同。
纵浪情何极,留连燕未终。三鳣来上客,五马会群公。
积水输清气,微霞衒近空。将昏林尚白,及早稻先红。
极论追遐古,深情念困穷。尚观仪秩秩,未遂乐融融。
才著当朝杰,文誇命世雄。数君今日选,宜尔集南宫。
岁月书无著,穷愁泪暗弹。一身轮疾病,八口耐饥寒;
我本谋生拙,天教到死闲。如何尘世上,难得是平安?