王母西来晓露浓,碧城隐隐月溶溶。云中悬圃三千里,天畔琼楼十二重。
手种桃花多岁月,自寻瑶草饲鸾龙。双成已到人间否,海水枯时定一逢。
几度尊前恼使君,锦宫花色艳绡裙。
平生入眼谁堪比,十二峰头一片云。
少侍武皇亲幸时,天闲赤骠寻常骑。当围一箭落双隼,万口啧啧称男儿。
天山夜捣单于垒,茐岭朝倾颉利师。琵琶帐底金凿落,刁斗营前铁蒺藜。
穰苴岂解知合变,孙武何曾识偶奇。当时只拟名不朽,誓向藁街悬贼首。
相如白璧还奉君,晋鄙兵符夺悬肘。谩说三徵出草莱,谁誇百步穿杨柳。
运筹不数张文成,决计浪传陈户牖。长笑廉颇惟善饭,也知樊哙徒誇酒。
蹉跎世事若浮云,阃外传喧寂不闻。帐下争趋新号令,道傍谁识旧将军。
对客龙钟羞讲武,逢人磬折学谈文。壁上蟏蛸翳双剑,门前鸟雀散三军。
愿得子方怜老马,还同魏尚叙前勋。
茅屋初成蕙水滨,空思陶谢作芳邻。
月如佳客过清夜,花似离人去隔春。
萍掩小池鱼跃骤,枣垂深院乌啼频。
每嫌佳景多迟暮,欲问阴晴竟未真。
曾看长安陌上花,万方人物仰皇家。龙门变化风雷夕,凤阙瞻依日月华。
晓色宫槐连御柳,春声叠鼓带凝笳。闻君高咏燕山雪,细诵新章绚綵霞。
一担干柴古渡头,盘缠一日颇优游。
归来涧底磨刀斧,又作全家明日谋。
日过重帘未卷。袅袅欲残香线。午醉却醒来,柳外一声莺啭。不见。不见。门掩落花深院。
主人十三龄,天驹见龙脊。绝尘潇洒姿,能解留人客。
予时至平干,复著游山屐。足茧涩登途,盗贼况充斥。
踟蹰数里间,落日藏光赤。投宿上君堂,张灯照昏夕。
蹇驴足刍茭,老病须燔炙。奴仆亦殷勤,自来扫床席。
酌酒须玉瓶,倾光泛琥珀。感情欲痛饮,所恨胸肠窄。
恭闻尔先人,遗汝登朝舄。汝兄善草圣,海内称名硕。
汝才驾徐陵,准拟文章伯。予有两男儿,鸡鹜空毛翮。
大儿倍汝年,弧矢未能射。小儿少汝年,祇备樵苏役。
何以汝聪明,日夜亲图籍。老夫若汝年,走马垂杨陌。
有时丛台下,醉舞挥金戟。中岁好弹琴,素琴横白石。
旁植一枝松,今已高千尺。忽忽鬓发苍,自顾无良策。
何处可容身,避地来山泽。结交无老少,遭时有顺逆。
长啸望停云,题诗谢畴昔。
秉烛理残妆,涉露持筐出。
为虑桑叶稀,伤丝不成疋。
垦土耕烟四十年,了无祥教与人传。
钁头边事谁相委,八月深居有笋鞭。