闻道边城苦,霏霏八月霜。怜君铁衣冷,不敢爱新凉。
翚岭插天际,百折征途艰。浮云向人起,蔽此全鄣山。
耳边水声急,激涧流无还。千大瞰深黑,去我咫尺间。
失足岂可道,慎矣方跻攀。
行行度深樾,自顾不见影。一风吹我衣,百体共凄警。
平生轻路心,内反犹耿耿。虚气一相乘,壮志不可骋。
论事贵及身,此理庶堪省。
叠嶂忽中豁,杈枒见山城。是时及晚爨,一片烟漫青。
顿与人气接,往恐倏忽平。我马何豗尵,叱驭驱速行。
长坡落浩荡,回首无留情。
连山高高上无极,仰视青天不盈尺。俯览可以穷九域。
我疑山灵应上诉,帝遣夸娥运神力。又疑蓬莱脱左股,万里飞来倚空碧。
乾坤一色云冥冥,急霰始集雪又零。依依度桥者谁子,隐隐操舟如送迎。
万壑千岩深且窈,两两相将事幽讨。若非淮南访八公,定是匡庐寻五老。
意匠经营妙入神,披图烂熳皆天真。人间何处有此境,我欲从之一问津。
楼阁参差烟水村,凉风槲叶下纷纷。何人理钓秋江上,惊起新来白雁群。
扁舟落日成安驿,驿前危樯密如箦。岸高浪急不得前,争先进寸复退尺。
须臾缆定心稍安,独据胡床坐深夕。水边灯影正晶荧,陌上铃声还络绎。
才听打鼓按官船,又见驱车送行客。揽衣近前试问谁?往来一日多数百。
中原征需苦繁剧,江南转输严督责。况今使者类狼贪,水陆鲜肥随口索。
致令编户疲差役,生计萧条徒四壁。已将弱女纳官钱,更遣中男补丁额。
曩时河上几人家,今日飘零竟无迹。请君置此勿复言,言罢空令愁思积。
几点残星散空碧,船头别我东窗白。
湖水何太狭,君山望不浮。川陵有变态,客子自清游。
新树低临渚,澄云晚泊舟。笛声今夜月,谁醉岳阳楼。
沙浦波明碧树攒,杏花疏雨澹生寒。京城殢却江南梦,试问吴船借画看。
二月垂杨岸,行春诗酒徒。苍头前引道,拄杖挂葫芦。