愁鬓丁年白,寒灯丙夜青。不眠惊戍鼓,久客厌邮铃。汹汹城喷海,疏疏屋漏星。十年穷父子,相守慰飘零。
布帆安稳破江行,无限长风万里情。未肯虫鱼笺尔雅,愧看花草不知名。
择交如辨器,取真不取伪。交情如泉洌,可饮不可竭。
悠悠岭上云,卷舒时随风。游水任高下,不自知西东。
斯世本无我,无端落尘中。何所劳智力,位置有苍穹。
君看古贤达,何人计穷通。夙慕陶彭泽,时时诵遗诗。
五柳先生传,更复喜诵之。先生性嗜酒,襟怀不敢知。
闲静云少言,即此已我师。前有阮步兵,臧否绝无辞。
清风俱千古,念释良在兹。
旭日下庭除,春风吹牡丹。闻落洛阳花,佳种殊觏难。
兹独锡嘉名,艳色人所欢。柔枝纷披拂,掩映有猗兰。
尔兰何为者,颇杂众芳间。众芳能蔽盖,浓露绝夜阑。
犹复发异香,幽砌殊自安。忘与牡丹花,相形难并看。
士仕犹农耕,林泉岂所安。巢由本不才,贤圣非徒然。
孔孟不苟进,于世何拳拳。出处各有时,道在何却前。
进为阿阁凤,退为幽谷兰。
莽莽风尘里,梁溪水一方。身孱悉作客,梦醒觉离乡。
世道乾坤隘,年华日月忙。何当屠狗辈,燕市共倾觞。
天下薄陋巷,和风亦觉春。绮梅开昨夜,且作咏花人。
四海内尘日,千秋冰雪身。凡花俱让尔,与尔志同伸。
闻道边城苦,霏霏八月霜。怜君铁衣冷,不敢爱新凉。