春老他乡奈老何,可人红紫渐无多。閒来绿柳坡头路,记得流莺第一歌。
攀梯上甓级,小憩得危亭。
一览尽寥廓,四山耸寒青。
浩若凌太虚,翩如逐遐征。
昏花拭病目,望处增双明。
正杜鹃啼,蔷薇谢,过了清明寒食。薰风圆午梦,趁单绡才换,宿酲初析。
紫燕将雏,黄蜂抱蕊,蛛网斜捎帘隙。余香吹不断,早湔裙人远,玉骝嘶夕。
叹沈约带围,看花残泪,又成抛掷。
章台车马寂。旧游处、都似曾相识。漫省念、宫眉印柳,秀靥妆桃,少年场、半成陈迹。
细雨朱幡护,问谁递、伤春消息。镜霜薄,愁如织。残照一缕,凭遍阑干无力。
此情断鸿寄得。
梅市雪落,风光遍京洛。还念旧狂,倚玉芳樽,眠香朱阁。
閒却调筝柔素手,凤帏畔、嫩红谁握。叹春来、倦旅花时,天涯飘泊。
秦箫乐。欢似昨。楚枕约。梦偏各。向艳景嬉游,病恹恹也,恨锁两眉愁萼。
前日因谁暂抛了,今夕等閒又思著。待说与教知,怕笼鹦轻觉。
慰眼非无主,相看欲损神。一枝初带雪,半树已为薪。
惨澹黄昏月,荒凉古墓春。含情不忍折,老泪一沾巾。
日照孤城雨,凉生五月风。葵榴故园隔,兄弟此杯同。
佳节三悬艾,浮生一转蓬。何时茅屋底,高咏大江东。
新竹春来日渐添,清阴翠色满疏帘。此君每见难抛却,不觉孤亭日转檐。
一宿招提境,琴尊此日同。青山在屋上,明月可庭中。
户牖流泉过,池亭曲槛通。高人逢不偶,清赏意无穷。
春入长安百里家,湖边无日不香车。
一林柳色吾无分,看杀庭前荠菜花。
春日金田驩且哗,始因民俗好纷奢。管弦齐奏喧闻野,莺燕高飞不在花。
雕槛凭时见城郭,回廊行处有烟霞。方塘灵石从来信,不独当年太守誇。