荣虽同雨露,晚不怨乾坤。
五色中偏贵,千花后独尊。
馨非惭黍稷,采合胜蘋蘩。
蛱蝶寒犹至,鹪鹩静亦存。
味堪资玉铉,光欲夺金樽。
带雾丛犹密,经霜艳更繁。
砌虫亲有路,梁燕识无门。
薜荔宜求友,茱萸好结婚。
栽培劳婢仆,服食教儿孙。
易把方先哲,难为继后昆。
败莎承亚朵,落叶拥纤根。
虽异皇家瑞,宁孤白帝恩。
延龄仙诀著,应候礼经言。
不与群芳竞,还如我避喧。
相识少相知,与君俱已衰。笙镛新宅第,岐路古山陂。
学道功难就,为儒事本迟。惟当与渔者,终老遂其私。
江平芦荻齐,五两贴樯低。绕郭覆晴雪,满船闻曙鸡。
鳣鲂宜入贡,橘柚亦成蹊。还似海沂日,风清无鼓鼙。
钟沉百杵酒微醒,念尔冰天雪海行。绝塞牙旗明杀气,故家箫管狎春声。
相看袖手真无赖,稍近弹棋便不平。自是中朝重边禁,当时枉却弃儒生。
二亩田庐草草成,略无轩槛足幽清。缘河稊柳垂垂发,过雨滮池浼浼平。
啖药忍饥诚拙事,解衣高卧慰劳生。读书正在牛栏侧,一世巢经共此情。
早年讲学似河汾,晚岁眈元异子云。莫怪临风齿牙落,乾淳一老已邱坟。
五湖云扰鏖中原,五马渡江江欲浑。关中帝子已北狩,洛下士族争南奔。
新亭英雄相对泣,国体艰危仅能立。姑熟甫见欃枪沉,历阳又闻䝟貐入。
江左夷吾身退高,廊庙重臣刘与刁。幼君母后等孤注,元舅鼠伏先遁逃。
将军精忠贯白日,气吞馀子前无敌。身冒白刃如无人,此身不知知有国。
二子从父身争先,父前子后同九泉。当时豪杰谁不死,一门忠孝今千年。
六朝往事随流水,将军至今犹庙祀。世间万事等飘风,只有忠孝传无穷。
西汉读书称刘向,南海读书君为上。楚声吴语日咿嘤,水色山光常独往。
东风吹过小楼前,杨柳低低起复眠。乌帽笼头看春去,瀛洲彷佛疑登仙。
马上长歌与短赋,篇篇不肯蹈陈语。谁言孔圣删后诗,汉唐而下无足取。
造化小儿真小儿,翻来覆去无停机。鸾凤在棘龙在野,古来贤哲谁逢时。
乡里相逢簇绣鞍,客中重见别离难。新诗为写齐纨扇,一度相思一检看。
万壑风声漱玉泉,长亭尊酒醉离筵。东归父老如相问,春早江头一钓船。