夏木无重数,森阴翠樾低。
相呼百禽语,太半是黄鹂。
苍苍季冬夕,积雪委中衢。三星出东户,纤月扬西隅。
主人乐行觞,众宾且停车。何况平生友,夙昔共欢娱。
惨恻高堂上,为子重踟蹰。山川缅以邈,岐路在须臾。
出门慎自爱,慰我恒相于。
三过扬州十五年,中间日月似流泉。平山花竹隋宫柳,又落东风一梦边。
身与瑶姬并得仙,兰枝同秀玉同坚。车轮几从三山驾,鞶帨曾分八茧绵。
沁水林园今孰盛,晋卿文采世争传。小春明日长生燕,遥听鸾箫又隔年。
别君才两月,思君已三秋。我寻京口渡,君逆广陵舟。
隔岸吴山色,未到愿已酬。况有故人酒,因之成胜游。
金焦两拳石,东控帝王州。长风吹不去,惊浪没还浮。
城回碧嶂转,日照沧波流。遂恐乘流去,去去访蓬丘。
北固时已暮,南徐不可度。倒影入西池,东挂秣陵树。
玉岛暂栖止,松房尽临水。涛声清客枕,梵响洗尘耳。
夜半坐矶头,江月映江楼。天低若堕水,水碧涵天秋。
晚寻焦君迹,云霞似相识。浥露采瑶芝,看松坐白石。
水底瘗鹤铭,求之不能得。欲探骊龙宫,更烦象罔力。
招隐与甘露,相去不盈步。褰裳往从之,飙车入云雾。
其馀皆小琐,不足烦回顾。归潮信天风,三山近若空。
回望金银阙,恍在碧烟中。此时与君别,分手类飘蓬。
天明挂帆去,云海意何穷。
飞霰飘飘堕晚风,乱山无数暮云同。
天工却似怜羁旅,又变霜华见碧空。
一舍麻城指顾中,远山横翠慰吾悰。
劳生艰险今尝遍,休把狂言吓老翁。
兔葵燕麦旧人家,曾唱南朝玉树花。寒暑又随风日转,东陵谁种邵平瓜。
日落群山返照馀,槐阴梦觉夕阳初。夜闲不畏更筹短,收取流萤映读书。
积阴初散雨初收,一解霖霪十日忧。
已见郡条平似水,不妨官舍冷如秋。
年来触绪无佳思,老去同僚得胜流。
更喜丰年消息好,从今还遂稻粱谋。