何处秋来在树间,旅中寂寞欲生寒。
筼筜粉落见秋色,薜荔青凋带老颜。
午枕尚犹飞豹脚,晓霜久已染鸡冠。
流年偷向吟中换,老却诗人空等閒。
惠连初擬赋秋怀,病束慵缠几未谐。
湿叶随丹明晚堑,破云拖粉露晴崖。
先甘衰落归双髩,已觉清凉入百骸。
试枕离骚校闲品,竹烟杉籁满萧斋。
官军闻说下扬州,梦里扶摇赋远游。
天运未容人力胜,民心须顺物情求。
遭逢丧乱生何补,见得升平死即休。
沽取一壶花下酌,弟兄儿女笑相酬。
泸水断嚣氛,妖巢已自焚。汉江无敌国,蛮物在回军。
越巂通游国,苴哶闭聚蚊。空馀罗凤曲,哀思满边云。
展开阅读全文
老桐初无异,憔悴辈散木。
良材固自信,终岁委空谷。
孤根听霜霰,厥命寄樵牧。
虽云具宫徵,谁意望琴筑。
天公怜冤愤,霹雳驱怪伏。
蛟龙出苍干,电火燃裂腹。
造物一愍吊,为惠在反覆。
神驰变废物,瞻赏改旧目。
裂为君子琴,日奏太古曲。
因知物兴废,尚尔转祸福。
志士抱孤操,来者怳未卜。
壮年昧筹算,奚用定荣辱。
天地闭不泰,贤人隐山泽。如何尧舜代,箕颍有逸客。
消长存乎时,出处惟所适。箕子之明夷,钓筑亦潜迹。
乘桴海上游,采芝商中匿。有道盍来仪,经纶建皇极。
致君义轩庭,安民仁寿域。岂必同蚯蚓,蟠屈泥中食。
降敌知无日,和戎事已休。
百年艰国步,九世忆家雠。
获蔡驰新捷,收京有定谋。
可无蜂虿虑,马健更防秋。
云物凄凉拂曙流,汉家宫阙动高秋。残星几点雁横塞,
长笛一声人倚楼。紫艳半开篱菊静,红衣落尽渚莲愁。
鲈鱼正美不归去,空戴南冠学楚囚。
未复钱塘郡,先收铁瓮城。妖星随月落,杀气逐参横。
已筑鲸鲵观,重新鼓角声。大江应好在,流恨几时平。
展开阅读全文
弭节结徒侣,速征赴龙城。单于近突围,烽燧屡夜惊。
长弓挽满月,剑华霜雪明。远道百草殒,峭觉寒风生。
风寒欲砭肌,争奈裘袄轻。回首家不见,候雁空中鸣。
笳奏遝以哀,肃肃趣严程。寄语塞外胡,拥骑休横行。
少年胆气粗,好勇万人敌。仗剑出门去,三边正艰厄。
怒目时一呼,万骑皆辟易。杀人蓬麻轻,走马汗血滴。
丑虏何足清,天山坐宁谧。不有封侯相,徒负幽并客。