闻道将雏向墨池,刘家还有异同词。
如今试遣隈墙问,已道世人那得知。
世上悠悠不识真,姜芽尽是捧心人。
若道柳家无子弟,往年何事乞西宾。
慇勤里社间,谈笑文字会。平生一尊酒,无虑千百醉。
问梅穷涧冈,乐事此其最。风霜尽木末,冰雪封户外。
谁其念岑寂,自得以颠沛。岁寒二三友,已不数苍桧。
卓彼方山翁,自许行偕辈。古心味玄酒,于世百不嗜。
少小诵佳篇,搜句亦奇伟。年来久不作,吾党几丧气。
珠璧忽堕前,畴昔曾梦寐。三咏结束语,坐令百感至。
来者恐未然,往者非所计。汗青几名节,徒起千载喟。
万顷琼瑶烂不收,从今便合庆来牟。
与君莫负登临约,不是偷闲作浪游。
剩船鹦鹉洲。题诗黄鹤楼。金谷铜驼梦,湘云楚水愁。
少年游。好怀依旧,故人还在不。
闲人州县厌,贱士友朋讥。朔雪逢初下,秦关独暮归。
寒茅下原浅,残雪过风微。一路何相慰,唯君能政稀。
秋郊纵步却骖驔,胜事能多许客参。如雪万家收早稻,未霜千树著黄柑。
鼍鸣海上潮先涌,猿叫山前雾欲含。放浪渔樵元有处,使人犹爱住江南。
东风残柳旧烟青,不见长亭共短亭。
几处王孙芳草地,胡僧相对坐看经。
万红飞尽雨如烟,心事伤春哭杜鹃。
游子不来弦管歇,画船空击柳丝边。
道人不识忧,隤然罕所虑。匈中有奇怀,常得山中助。
时乘酒半醺,或值睡初卧。独往恣幽寻,欣若有所遇。
有时深林行,穿径忽失路。有时湖上还,看云忘所务。
凝目孤鸢归,倾耳细泉注。所造趣未极,边陆任昏暮。
非关耽清娱,曾是秉远慕。閒心始造理,忙意多失步。
嗟尔行道人,迫迫焉所赴。
沿山无数好山迎,才出杭州眼便明。两岸濛濛空翠合,琉璃镜里一帆行。