静神凝思仰青冥,此夕长天降瑞星。
海上昨闻鹏羽翼,人间初见鹤仪形。
京洛多妖艳,馀香爱物华。俱临邓渠水,共采邺园花。
时摇五明扇,聊驻七香车。情疏看笑浅,娇深眄欲斜。
微津染长黛,新溜湿轻纱。莫言人未解,随君独问家。
西坂何缭绕,青林问子家。天寒噪野雀,日晚度城鸦。
寂历道傍树,曈曨原上霞。兹情不可说,长恨隐沦赊。
燕飏(yáng),晴景。小窗屏暖,鸳鸯交颈。菱(líng)花掩却翠鬟(huán)欹(qī),慵整,海棠帘外影。
绣帏香断金鸂(xī)鶒(chì),无消息。心事空相忆,倚东风。春正浓,愁红,泪痕衣上重。
窗外春景明媚,燕子在空中嬉戏翻飞。阳光撒在屋内,那屏上的交颈鸳鸯也顿时鲜活起来。掩却菱镜,懒整翠鬟,影影绰绰如海棠倩影。
远方的人毫无音讯,绣帷香断,空余满怀相思无处说。在东风艳景之中,红色都成了一派愁色,心中悲切,伤心泪不尽。
飏:飘扬。形容燕飞轻盈之态。菱花:镜子。
香断:停止薰香。愁红:见红花而引起愁绪。
垆头竹叶千杯有,扇底桃花四月无。
且放歌声满天地,莫开醒眼向江湖。
南人不复怜鹦鹉,北客何须怅鹧鸪。
芳草斜阳看不尽,春明门外独踌躇。
王母西来晓露浓,碧城隐隐月溶溶。云中悬圃三千里,天畔琼楼十二重。
手种桃花多岁月,自寻瑶草饲鸾龙。双成已到人间否,海水枯时定一逢。
几度尊前恼使君,锦宫花色艳绡裙。
平生入眼谁堪比,十二峰头一片云。
少侍武皇亲幸时,天闲赤骠寻常骑。当围一箭落双隼,万口啧啧称男儿。
天山夜捣单于垒,茐岭朝倾颉利师。琵琶帐底金凿落,刁斗营前铁蒺藜。
穰苴岂解知合变,孙武何曾识偶奇。当时只拟名不朽,誓向藁街悬贼首。
相如白璧还奉君,晋鄙兵符夺悬肘。谩说三徵出草莱,谁誇百步穿杨柳。
运筹不数张文成,决计浪传陈户牖。长笑廉颇惟善饭,也知樊哙徒誇酒。
蹉跎世事若浮云,阃外传喧寂不闻。帐下争趋新号令,道傍谁识旧将军。
对客龙钟羞讲武,逢人磬折学谈文。壁上蟏蛸翳双剑,门前鸟雀散三军。
愿得子方怜老马,还同魏尚叙前勋。
茅屋初成蕙水滨,空思陶谢作芳邻。
月如佳客过清夜,花似离人去隔春。
萍掩小池鱼跃骤,枣垂深院乌啼频。
每嫌佳景多迟暮,欲问阴晴竟未真。
曾看长安陌上花,万方人物仰皇家。龙门变化风雷夕,凤阙瞻依日月华。
晓色宫槐连御柳,春声叠鼓带凝笳。闻君高咏燕山雪,细诵新章绚綵霞。