朝曦杲晴空,宿雾开纷披。萦纡度墟曲,荦确行溪湄。
横桥转山腰,丹垩明招提。豁谺觑阴洞,欲入愁途迷。
流泉暗淙琤,喷壑跳珠玑。岩根石彩翠,映水光参差。
穷高上苍岑,支策行攲危。林端出绀宇,兀与浮云齐。
曾来念旧事,历历经行时。松长向如人,今已老十围。
我尚喜青鬓,还年未生丝。偕游数君子,意拟探幽奇。
诸峰未历览,寒日还平西。同携下前麓,却望兰阴归。
明年艳阳春,更约相追随。当须各努力,补屐寻幽期。
桃岸明深火,鸥沙落细云。雨晴春富丽,江涨路支分。
轩冕终何事,丘园有故群。远游仍素食,意绪日纷纷。
燕燕辞巢菊着花,乡心羁思浩无涯。人间潮海几时静,天上星河逐晓斜。
羽扇纶巾新道服,青林白石旧田家。谁堪潦倒尘埃里,日日秋风长鬓华。
六载红莲客,差池又一年。
无人和白雪,有意补青天。
肝胆论兴废,诗书谒圣贤。
尊中古日月,穷达付陶甄。
白白黄黄自岁寒,诗人但作菊花看。
牡丹茉莉非吾事,自是时人被眼瞒。
弄罢江潮晚入城,红旗飐飐白旗轻。
不因会吃翻头浪,争得天街鼓乐迎。
料峭东风破客衣,春寒不比腊前时。
绝怜墙角樱桃树,全似梅花雪后枝。
又见街头卖紫茱,老怀扰扰类催租。
客来喜得吴江纸,欲写新吟一字无。
雕栏迎夏发奇葩,不拟分来野客家。
自洗铜瓶插欹侧,暂令书卷识奢华。
旧游尚忆扬州梦,丽句难同谢朓夸。
应被花嗔少风味,午窗相对一杯茶。
开扉(fēi)在石层,尽日少人登。
一鸟过寒木,数花摇翠藤。
茗煎冰下水,香炷佛前灯。
吾亦逃名者,何因似此僧(sēng)。
把门开在峭壁上,一天到晚很少有人能爬上来。
一只鸟飞过寒冷的枯木,好几朵花在翠藤上便摇曳起来。
煮茶使用的是寒冰下面的水,而香火居然燃着佛像前的灯。
我也是一个逃避名声者,什么原因使我看起来很像这岩居僧。
开扉:开门。扉,门扇。
何因:什么缘故,为什么。