飒飒秋风来,衣衾愁未整。莫作闺中寒,且作天涯冷。
落花传语五更风,能旁亭台几日红。把似匆匆又飞去,不销裁染费春工。
红杏枝枝娇似染,绿杨处处密成围。苦无颜色相追逐,自趁东风作雪飞。
山翠浮空初过雨,山麓晴云散芳渚。
雾合长林生晓寒,人家更在林深处。
涧泉六月翻松根,石洞千年隐仙侣。
有谁共弈橘中来,无人问路桃源去。
白烟遮尽青林花,野簌嫩香应可茹。
清幽不减山之阴,只欠兰亭列觞俎。
谁乎写此怪而奇,莽莽云山入毫楮。
细看犹有遗恨处,胡不著我山之墅。
我生本是丘壑姿,误落京尘几寒暑。
小时耕牧岘山阳,闲从野人学种树。
门前鱼浦啼竹禽,屋上鹤巢走松鼠。
独行采药日莫归,才得芝术一斗许。
纵令服食不得仙,何若长年艺禾黍。
小村秋晚鸡正肥,大瓮春浮酒新煮。
老翁醉舞儿子歌,笑语喧哗忘宾主。
此乐不见十许年,兵火煌煌照南楚。
思归见画万感生,怅望风帆横浦溆。
时清即好谢官归,全家移向山中祝
柳外旗亭傍水隈,花前留客倒金杯。青云暗抱日华转,碧草暖随春色回。
远道自怜衰力尽,好怀常向故人开。轻衫短策东风里,白首蹉跎望隗台。
老枫化为人,老杉化为石。庄周与胡蝶,后来谁复易。
燕有黄金台,远致望诸君。嗛嗛事强怨,三岁有奇勋。
悠哉辟疆理,东海漫浮云。宁知世情异,嘉谷坐熇焚。
致令委金石,谁顾蠢蠕群。风波欻潜构,遗恨意纷纭。
岂不善图后,交私非所闻。为忠不顾内,晏子亦垂文。
昨夜东风转化钧,眼前岁事又更新。王正肇纪庚寅月,天运重开丙子春。
气蔼一元生品物,嵩呼万寿祝君亲。小臣执笔陈歌颂,深愧才华不及人。
陆沉翰墨场,春事忽云莫。文字森在眼,回首不长顾。
弃置在北门,以写忧思虑。春水泱莽浮,上有桃李树。
安得酒如江,毕竟醉烟雾。
长日闭门坐,轩居谁与亲。莺花欺白首,鲑菜足青春。
今古斯文在,江湖旧业贫。丹心不可道,风雨夜来频。