昔人怀井邑,为有挂冠期。顾我飘蓬者,长随泛梗移。越吟因病感,潘鬓入秋悲。北指邯郸道,应无归去期。
圣人宥天下,幽钥动圜狴。六甲迎黄气,三元降紫泥。
笼僮上西鼓,振迅广阳鸡。歌舞将金帛,汪洋被远黎。
西镇何穹崇,壮哉信灵造。诸岭皆峻秀,中峰特美好。
傍见巨掌存,势如石东倒。颇闻首阳去,开坼此河道。
磅礴压洪源,巍峨壮清昊。云泉纷乱瀑,天磴屹横抱。
子先呼其巅,宫女世不老。下有府君庙,历载传洒扫。
皇明应天游,十月戒丰镐。微末忝闲从,兼得事蘋藻。
宿心爱兹山,意欲拾灵草。阴壑已永閟,云窦绝探讨。
芳月期来过,回策思方浩。
赤阑桥下记停桡,细雨菰蒲响暮潮。说与行人莫回首,故宫烟柳正萧萧。
南登碣石阪。
遥望黄金台。
丘陵尽乔木。
昭王安在哉。
霸图怅已矣。
驱马复归来。
王道已沦昧。
战国竞贪兵。
乐生何感激。
仗义下齐城。
雄图竟中夭。
遗叹寄阿衡。
秦王日无道。
太子怨亦深。
一闻田光义。
匕首赠千金。
其事虽不立。
千载为伤心。
自古皆有死。
徇义良独稀。
奈何燕太子。
尚使田生疑。
伏剑诚已矣。
感我涕沾衣。
大运沦三代。
天人罕有窥。
邹子何寥廓。
漫说九瀛垂。
兴亡已千载。
今也则无推。
南登碣石坂,遥望黄金台。丘陵尽乔木,昭王安在哉。
霸图怅已矣,驱马复归来。