江城五马楚云边,不羡雍容画省年。才子旧称何水部,
使君还继谢临川。射堂草遍收残雨,官路人稀对夕天。
虽卧郡斋千里隔,与君同见月初圆。
短袷狎轻风,檐牙映日红。水流残雪外,家住鸟声中。
柳怯颜宜笑,梅欹韵特工。故人春倍好,应访百花丛。
怪底浮云翳碧空,千山秋色入溟濛。何当一扫群阴尽,坐看东方片日红。
宫讲先生句子香,晦庵衣钵有余芳。
松篁性本参天直,杨柳情仍庇地长。
自恨此身真逆旅,不知何日更传觞。
山人初向山中起,还欲归来水一方。
声声血,丝丝泪,苦傍落花边。满眼新蒲细柳,那堪往事如烟。
弦管闹人天。枉相思、五十年前。残脂剩粉都收拾,付与啼鹃。
流水音长在,青霞意不传。独悲形解后,谁听广陵弦。
孟夏守畏途,舍舟在徂暑。愀然何所念,念我龙门坞。密竹无蹊径,高松有四五。飞泉鸣树间,飒飒如度雨。菌桂秀层岭,芳荪媚幽渚。稚子候我归,衡门独延伫。谁言圣与哲,曾是不怀土。公旦既思周,宣尼亦念鲁。矧余窜炎裔,日夕谁晤语。眷阙悲子牟,班荆感椒举。凄凄视环玦,恻恻步庭庑。岂待庄舄吟,方知倦羁旅。
昔人怀井邑,为有挂冠期。顾我飘蓬者,长随泛梗移。越吟因病感,潘鬓入秋悲。北指邯郸道,应无归去期。
圣人宥天下,幽钥动圜狴。六甲迎黄气,三元降紫泥。
笼僮上西鼓,振迅广阳鸡。歌舞将金帛,汪洋被远黎。
西镇何穹崇,壮哉信灵造。诸岭皆峻秀,中峰特美好。
傍见巨掌存,势如石东倒。颇闻首阳去,开坼此河道。
磅礴压洪源,巍峨壮清昊。云泉纷乱瀑,天磴屹横抱。
子先呼其巅,宫女世不老。下有府君庙,历载传洒扫。
皇明应天游,十月戒丰镐。微末忝闲从,兼得事蘋藻。
宿心爱兹山,意欲拾灵草。阴壑已永閟,云窦绝探讨。
芳月期来过,回策思方浩。