角声吹起满城雪,北风萧萧嘶小驖。银瓶细溜蒲萄热,三叠歌残人欲别。
长安西去山嵯峨,野旷春浓诗思多。县深花拂琴丝和,小吏呼筹衙又过。
莫忘都门送时节,杨柳枝寒不堪折。
神山鼎峙沧海东,瑶池翠水环银宫。朝霞夕霏自今古,飙车羽轮何憧憧。
文馆岧峣霄汉立,群贤飞佩翔鹓鸿。人间风日总不到,逍遥宛在神山中。
苕溪闽山两仙伯,双槎贯月凌溟濛。分光东壁笔摛锦,携手西昆气垂虹。
承明厌直江湖去,回首云雾迷方蓬。风萍既散俄复聚,赤帷朱轓巧相逢。
旧游共说横秋下,城隅胜槩髣髴同。寓意瀛洲规小筑,轩楹突兀浮青红。
弱水休论三万里,玉楼未羡十二重。洞门无锁棠阴昼,太华吹香藕花风。
夜藜吐耀来太乙,旨酒共饮烦壶公。临汝自昔号仙窟,左有灵谷右峨蜂。
浮丘老翁跨白鹤,魏坛元君携青童。欣闻琼宙出金柅,往往挽袂来相从。
祇恐济世缘未了,一麾一节难久容。九天丹凤衔双诏,脩门并辔摇冬珑。
不但十八学士同步武,风云廊庙两两登夔龙。共办霖雨舟楫功,他年相与骑鲸追乔松。
赤龙驾轮飞上天,倏东倏西昼夜旋。流光万古去不返,少壮翻手成华颠。
阆风层城羽衣仙,方瞳绿发耕芝田。玉楼贮春春不老,蟠桃一实三千年。
我欲访仙弱水隔,住世奈此急景煎,茫然无计相留连。
打并万事不放到眼前,右杯左蟹拍浮百斛船。
诗人不见旧楼空,只见溪山与昔同。
望处地宽閒白昼,坐来天阔剩清风。
六朝遗恨沈衰草,八咏雄篇丽彩虹。
何待吟哦清庾月,暂来佳赏自无穷。
夜久灯花自吐红,岁华已尽尚飘蓬。
身游百越风波外,路入千山雨雪中。
失马旧知无得丧,拂龟那更问穷通。
懒将今古从头数,几度邯郸梦不同。
旧日相知尽,深居独一身。闭门空有雪,看竹永无人。
每许前山隐,曾怜陋巷贫。题诗今尚在,暂为拂流尘。
衣被唯綀褐,长闲未觉贫。
将何折君寿,不尽百年身。
竹树多於屋,禽鱼近得人。
生无世情恋,宁复怨著旻。
亦是无心出,不如归意闲。
一身随铁锡,十载住金山。
定石沾花雨,清庙带病颜。
常云迷觉路,只在片言间。
塞上征兵久,淮南赋敛多。
抱琴方此去,为县欲如何?
潜岳积苍翠,皖溪生素波。
真君松庙近,公退为谁过?
江城五马楚云边,不羡雍容画省年。才子旧称何水部,
使君还继谢临川。射堂草遍收残雨,官路人稀对夕天。
虽卧郡斋千里隔,与君同见月初圆。