风沙遥见说,道路替君愁。碛夜星垂地,云明火上楼。
征鸿辞塞雪,战马识边秋。不共将军语,何因有去留。
朔野正秋风,前程见碛鸿。日西身独远,山转路无穷。
树隔高关断,沙连大漠空。君看河外将,早晚拟平戎。
归心常共知,归路不相随。彼此无依倚,东西又别离。
山花含雨湿,江树近潮欹。莫恋渔樵兴,生涯各有为。
展开阅读全文
武陵川径入幽遐,中有鸡犬秦人家,家傍流水多桃花。
桃花两边种来久,流水一通何时有。垂条落蕊暗春风,
夹岸芳菲至山口。岁岁年年能寂寥,林下青苔日为厚。
时有仙鸟来衔花,曾无世人此携手。可怜不知若为名,
君往从之多所更。古驿荒桥平路尽,崩湍怪石小溪行。
相见维舟登览处,红堤绿岸宛然成。多君此去从仙隐,
令人晚节悔营营。
来时圣主假光辉,心恃朝恩计日归。
谁料忽成云雨别,独将边泪洒戎衣。
大山何连延,细岑若回顾。中有微径通,两村隔松雾。
平畴开朝日,宿麦半凝冱。云根脉未泄,涓流但微注。
野人篱落小,鸣鸡隐杂树。虽无泛胜书,农话眷幽素。
稍营下噀业,更羡上洄住。竹桥滑春霜,往来定非误。
富春县前江势奔,危楼如画俯山根。
林林人影向沙市,叶叶风帆下海门。
秋入遥空无寸翳,旱经焦土有千村。
田家正堕忧时泪,安得新酤倒瓦盆?
独坐一庭空,凉生夜不同。鸟归风谡谡,树转月悤悤。
影到三更后,鳌潜万籁中。怪来清到骨,积水浸吾躬。