荒村惟古木,薄暮上寒曛。塞雁影几点,野鹓声一群。
故乡犹旅食,乱世自轻文。怪杀巢边鹊,双双噪我闻。
寒夜转清寂,偏宜坦步心。月能圆树影,风欲走松音。
犬吠真如豹,疏舂半倚砧。山僧白榾柮,念我步幽林。
秋风边塞上,飞檄忽纵横。独将三军出,分为四道行。
阴山锋始接,瀚海帐皆倾。缚得名王至,声驱右北平。
望极东湖水,春来益可怜。长堤回草色,斜日澹波烟。
窈窕鸥双下,逶迤渚自连。何当呼小艇,相与出潺湲。
独乘鹤驾去安之,俪美高堂彼一时。总角图诗多自授,荐筵蘋藻尚人知。
河山百里天书映,邑井千年母德垂。惟有沾襟身贵后,大夫无日不亲思。
孤月江上明,清光泛流水。北有愁思妇,南有游荡子。
荡子行未归,思妇安所止。姑老在高堂,贫贱复如此。
君行忽逾年,膏沐谁为理。妾心金石坚,不逐浮云起。
会合良未期,离乱何时已。君当复来归,妾当效同死。
凌风愿翱翔,扬波愿杭苇。再遂平生欢,被服纨与绮。
飞观百余尺,
临牖御棂轩。
远望周千里,
朝夕见平原。
烈士多悲心,
小人偷自闲。
国仇亮不塞,
甘心思丧元。
抚剑西南望,
思欲赴太山。
弦急悲声发,
聆我慷慨言。
高台多悲风,
朝日照北林。
之子在万里,
江湖迥且深。
方舟安可极,
离思故难任。
孤雁飞南游,
过庭长哀吟。
翘思慕远人,
愿欲托遗音。
形影忽不见,
翩翩伤我心。
南国有佳人,
容华若桃李。
朝游江北岸,
夕宿潇湘沚。
时俗薄朱颜,
谁为发皓齿?
俯仰岁将暮,
荣耀难久恃。
尺蠖知屈伸。
体道识穷达。