我生不死命在仙,从师远岳方来旋。
皇天未许斩蛟鳄,腰蟠龙剑徒蹁跹。
尘心洗尽五湖月,意气散作六合烟。
朅来人间四十年,布袍高格恼市廛。
羞称岁星谪下土,谁道许令长后贤。
漳滨老子旧令尹,几岁相识梅溪边。
歌钟秀水动岂料,大笑箕踞当琼筵。
酒酣吴松夸星命,指卿指相大丑妍。
劝我不合甘云泉,玉禾且辍钟山田。
吴松吴松听我言。
君不见明时治历四海传,日至岁差过千载,司天观星多失
躔。
正德戊寅三月建小大,己巳庚午朔晦迁,毫厘参错缪恐千
。
君不见五星宫次本赘牵,尧舜之世实不然。
何况迩来星变不似前,撒沙百万赴海死,妖彗三扫谁咎愆
我命当自造,古人徒可怜。
洛闳一行圣皆死,邪律子平巧莫全。
富贵岂真我辈设,鱼鳖要救生人悬。
功成便放壶中鹤,会自扶摇上九天。
良友竟亡悲凤死,遗编虽在泣麟穷。
休论十载追趋地,只漫千山梦寐中。
青草渐生今日雨,白杨时动故园风。
抚坟岂称酬知己,愁绝春原薜荔丛。
昔公参行省,于此驻旌旄。至今读书堂,名配匡山高。
秀草带烟雾,长林振波涛。鄙人思高远,胜日欣游遨。
缅惟草昧初,朔南拥弓刀。公生将相家,卓荦称人豪。
文场已孤骞,史笔况载掺。怀公不可见,江水徒滔滔。
池上白莲花,秋风洗香雪。
坐令红黛皆尘俗,一种凄凉不堪折。
微波脉脉露光漙,姑射仙人步烟月。
朝寒生广陌,宿雨涨方池。雾柳和鸦重,风帘为燕攲。
□□□□□,□□□□□。多才恶摩诘,无日不成诗。
一城和气万家春,金碧楼台处处新。
太守不孤同乐意,木兰堂上看游人。
新霁泽国净,禽声落云天。精庐巧营构,重扉锁春妍。
檐楹曳晴丝,池沼鸣细泉。卉木互凌没,铅华刷澄鲜。
桧枞屹如削,榴樱开欲然。零蕊莓苔鲜,幽香杂兰荃。
俛仰欣所遇,尘埃坐自捐。云何写轩旷,松风鸣素弦。
粉翅来何许,春风卒未休。
众芳皆旧识,微雨是新愁。
斩舞围墙角,贪香缀蕊头。
与花俱不语,相可自风流。
桃李粗疏合负荆,岁寒标格许谁并。
花中有道须称最,天下无香可斩清。
倚竹向人如少诉,临流窥影更多情。
何当唤取湘累起,伴我空山茹落英。
洞里桃花自古初,人间尘事几乘除。
重来渔父难相觅,前度刘郎未忍疏。
画楫迎逢春女渡,采符供奉岁朝书。
嫣然似共幽篁语,占尽风兴奈得渠。