翠巘高无极,藤萝不可攀。流清猿下饮,山暝鸟来还。
樵唱孤烟里,人居深竹间。故乡知渐近,拂拭舞衣斑。
才骑竹马逐儿曹,转眼相逢总二毛。顾我不才惭袜线,嗟君长病卧蓬蒿。
曾投月下陈遵辖,枉忆霜前范叔袍。几度倚楼天外望,桐江惟有客星高。
绮窗红烛淡秋光,凤帐流苏减夕香。
机杼隔花闲翠户,辘轳临水冻银床。
秋风紫塞书千里,夜月清砧泪数行。
望断金鞍秋又杪,芙蓉零落玉池霜。
三秋倚练飞金盏,洞庭波定平如刬.天高云卷绿罗低,
一点君山碍人眼。漫漫万顷铺琉璃,烟波阔远无鸟飞。
西南东北竞无际,直疑侵断青天涯。屈原回日牵愁吟,
龙宫感激致应沈。贾生憔悴说不得,茫茫烟霭堆湖心。
布衣蔬食已平平,砌草墙花也自清。
醉抱竹根如意卧,十年无有唾壶声。
剪剪寒风雪浪平,迢迢良夜泛舟轻。一钩新月随帆转,万点众星印水明。
远岫重遮烟色暗,纤云四捲海波清。前程杳霭知何处,红日东升已到城。
月转周庐映宿光,烟飘汉署引仙郎。
初披御府黄门被,已接天衣侍女香。
窗前钟报知长乐,户外铃悬是建章。
银浦初飞披南馆,羽林宿卫周庐满。
司隶陈兵入禁齐,相君留对归家晚。
珠箔高褰动阁铃,金钥乍悬传漏板。
虎观氤氲云半遮,龙池呜咽水全斜。
澹澹碧天遥度雁,盈盈宫树暗藏鸦。
露滴天街应軃柳,风回上苑想飞花。
丞郎清切连华屋,夜深尚剪芸窗烛。
起草谁为谏猎章,抽毫并和阳春曲。
天长地久颂尧年,万国欢腾侍御筵。
共道《韶》音博士奏,还闻珍膳大官传。
惭愧小臣空食禄,明朝宴会赐金钱。
月华圆满正秋中,天上人间此夕同。桂魄十分澄浪海,冰轮千里碾霜空。
静室簾孤捲,幽光坠露多。
径寒杉影转,窗晚雪声过。
茗味沙泉合,鑪香竹霭和。
遥怀起深夕,旧寺隔沧波。
驱车入丛山,行行夕阳暮。人迹杳然绝,取径傥已误。
乱石来相难,崎岖有余怒。返照瞰高草,乔木奥前路。
垂崖似古门,想像俨深固。鬼魅良可愁,神仙亦堪怖。
我生贵平易,不欲得奇数。言念采樵子,愿因觅栖住。