独芳三径属秋深,清致贞姿快赏心。
解道卓为霜下杰,平生靖节最知音。
一簇疏篱有野花,不应青女妒容华。
繁英自剪无人插。只有黄蜂趁蜂两衙。
饮蝉惊雨落高槐,山蚁移将入石阶。
若使秦楼美人见,还应一为拔金钗。
穷鸟与飞鸟,所止同一树。南枝朝树风,北枝暮树雨。
飞鸟大海翔,为君起烟雾。穷鸟意彷徨,一举一回顾。
穷鸟一匹雏,行不远百步。孰如飞鸟良,瞬息万里路。
陇头禾偃乳乌飞,兀倚征鞍倍忆归。正值江南新酿熟,可容闲却老莱衣。
雾撚烟搓一索春,年年长似染来新。
应须唤作风流线,系得东西南北人。
回塘雨脚如缲丝,野禽不起沈鱼飞。耕蓑钓笠取未暇,秋田有望从淋漓。
爪叶鳞条龙不盘,梳风幕翠一庭寒。
莫言只是人长短,须作浮云向上看。
较量武艺论勋庸(yōng),曾发将军箭落鸿。
握内从夸弯似月,眼前还怕撇来风。
只知击起穿雕镞(zú),不解容和射鹄功。
得病自从杯里后,至今形状怕相逢。
勋庸:亦作“勋庸”。功勋。
镞:箭头。不解:不能解开;不能分开。得病自从杯里后,至今形状怕相逢得病:患病,生病。相逢:彼此遇见;会见。
槁壤阴潜罢转丸,飘飘便作饮风仙。幽丛何处拳枯蜕,别树还来续断弦。
小院日长清梦觉,空庭人静绿阴圆。无情物化谁能料,触拨羁怀一慨然。