自从君去夜,锦幌孤兰麝。欹枕对银缸,秦筝绿窗下。
雨浥梨花粉泪香,一痕淡月照修廊。
春来只是寻常夜,惟有杜鹃添觉长。
汉嘉城南雨新晴,汉嘉城下登舟行。舟行适意那有此,楼台摇荡绿波起。
凌云有意送行客,九峰青人船窗里。大波怒起声喧豗,濛水涐水横江来。
阳侯出斗踏巨浪,罔象逃遁愁惊雷。长年三老惯涉险,到此变色胡为哉。
举头喧呼人踊跃,船势忽如飞隼落。乌尤山下一回头,犹见惊涛溅佛脚。
清风不动旗影斜,鼓音未断回帆挝。翠羽惊飞江上鸟,白蘋开满江边花。
江鸟江花无限景,碧流荡漾波纹静。无数数烟峦翠作堆,分明倒卧峨眉影。
峨眉山影和烟沈,峨眉雪水入江深。船头一掬寒沁齿,好试平生冰雪心。
探幽穷涧底,尽处泻寒流。梯磴寻奇绝,扪萝上石楼。
山花香易采,野果棘难求。雨过侵衣湿,还山日未休。
银烛烧残夜漏声,画屏香案影孤清。
一庭春色无人管,分付梨花伴月明。
云意生阴晚不收,西风疏雨一江秋。画图忽上阑干角,隐隐平湾转钓舟。
荆楚邱墟废,湖湘日夜流。异朝余涕泪,同姓托危忧。
败壁难为古,寒花易感秋。征途循枉渚,浩荡驾螭虬。
五星耀寒芒,直射入九渊。
化为石泉眠,位置相联绵。
相映璧月夜,上下争珠连。
星光本游空,著地今何然。
得非泉石癖,如我老不悛。
风切切,深秋月,十朵芙蓉繁艳歇。小槛细腰无力,空赢得,目断魂飞何处说。
寸心恰似丁香结,看看瘦尽胸前雪。偏挂恨,少年抛掷,羞觑见,绣被堆红闲不彻。
切切:象声词,形容风声萧瑟。
觑见:细看。不彻:不撤。
折杨柳,烦纤手。金黄细缕牵春愁,送客年年汴河口。
汴水明,杨柳青。此时伤心无限情,同心结就孤舟行。
折杨柳,君知否?有书莫寄双鲤鱼,一度春风一回首。