自兴雕板易钞胥,市册虽多乱鲁鱼。君自石渠翻七略,复依官阁惜三馀。
世推列架皆精本,我愿连墙借读书。政恐衡山承召起,牙签三万又随车。
山远云尤澹,江空影最长。秣陵秋易到,不独为林霜。
陈本太姬封,卒以夏姬乱。君臣同宣淫,父子并遘患。
直谏泄冶死,诈忠巫臣窜。郢兵讨少西,昊墟且为县。
呜呼女戎祸,陈祚仅如线。馀波及羊舌,伯石实首难。
我行径株林,怀古一兴叹。流波似当时,惟有城东涣。
新凉为招客,胜集非预图。
前峰雨未散,泠风绕吾庐。
披襟沐清驶,合席随沾濡。
定知喧譊中,欲此一快无。
兴来扩以酒,草具来须臾。
田翁偶过我,添杯坐其偶。
为言秋暑剧,稻畦日凋疏。
宁辞抱瓮劳,仅给园中蔬。
喜兹甘澍足,普润无遗墟。
遥山莽难分,绿浪摇虚徐。
我病不任耕,岁收仰微租。
蒙成每自愧,一饱便有余,
连觞使之釂,醉语杂叫呼。
野人无他肠,我辈恐不如。
小舟眠不得,起坐待潮生。露浅壶觞尽,江澄巾屦清。
沿沙馀鸟迹,隔水递钟声。悄似金山夜,相看月正明。
故人相约碧溪行,风雨何期别恨生。远树白波孤棹没,空林黄叶宿寒轻。
谢公独得东山趣,郑子应惭谷口耕。安得手杯同潦倒,远寻瑶草到蓬瀛。
天涯岁暮冰霜结,永巷人稀罔象游。长夜星辰瞻阁道,晓天钟鼓隔云楼。
思家有泪仍多病,报主无能合远投。留得升平双眼在,且应蓑笠卧沧洲。
白水满春塘,旅雁每回翔。唼流牵弱藻,敛翮带馀霜。
群浮动轻浪,单泛逐孤光。悬飞竟不下,乱起未成行。
刷羽同摇漾,一举还故乡。
五更风摇白竹扉,整冠上马不可迟。
三家陂口鸡喔喔,早於昨日朝天时。
行云弄月翳复吐,林间明灭光景奇。
川原四望郁高下,荡摇苍茫森陆离。
客心忽动群鸟起,马影渐薄村墟移。
须臾东方云锦发,向来所见今难追。
两眼聊随万象转,一官已判三年痴。
只将乘除了吾事,推去木枕收此诗。
写我新篇作画障,不须更觅丹青师。
客程咫尺亦天涯,况复千山似犬牙。岁暮曰归空有泪,锦城虽乐不如家。
老亲衰病今安否?荆妇撑持亦苦耶。昨夜梦中风景好,轻舟一叶下三巴。