芳信来相续,同心远更亲。数重云外树,不隔眼中人。
梦寐花骢色,相思黄鸟春。更闻公干病,一夜二毛新。
袁自陈分,初尚蹇连。越秦造汉,博士发论。司徒任德,忍不锢人。
收功厥后,五公重尊。晋氏于南,来处华下。鸿胪、孝侯,用适操舍。
南州勤治,取最不懈。当阳耽经,唯义之畏。石州烈烈,学专春秋。
懿哉咸宁,不名一休。趋难避成,与时泛浮。是生孝子,天子之宰。
出把将符,群州承楷。数以立庙,禄以备器。由曾及考,同堂异置。
柏版松楹,其筵肆肆。维袁之庙,孝孙之为。顺势即宜,以诹以龟。
以平其巇,屋墙持持。孝孙来享,来拜庙庭。陟堂进室,亲登笾铏。
肩臑胉骼,其樽玄清。降登受胙,于庆尔成。维曾维祖,维考之施。
于汝孝嗣,以报以祗。凡我有今,非本曷思。刻诗牲系,维以告之。
自别金陵笑语稀,中途相见得相依。也知幕府无多客,共候将军几日归。
显皇太上贵清静,安不忘危严囧政。三千□牝尽调良,十二天閒日蕃盛。
玉狮之龙特赐铭,劲毫柔毳钟金精。雄姿一出骇虎豹,凡马却避不敢鸣。
复有赤电影若灭,口喷红光汗成血。白鼻骄嘶朔漠风,碧蹄踏破燕山雪。
鸟名戴朋骏五花,光如匹练嫣如霞。彩麟文豹争蹀躞,金麟绛虬彷佛拳毛騧。
复有骅骝号攒玉,曾从渥洼水中浴。三骢先后齿更齐,红锦元黄间追逐。
万岁山前宫草春,至尊御楼宣圉人。珊瑚为鞭玉作勒,飞鞚不动尘。
雾鬣风鬃各驰骤,须臾解辔归内厩。繇来圣代有真龙,羽林万骑瞠乎后。
天之历数四纪长,平明息战华山阳。皇人寿谷可生致,始信人间有吉疆。
菊苗新擢马兰丛,柳老吹花拂掠空。
闻说先生过山去,钓丝无主系东风。
先秋蝉一悲,长是客行时。曾感去年者,又鸣何处枝。
细听残韵在,回望旧声迟。断续谁家树,凉风送别离。
荒林居更僻,闇谷路才分。灯影依青嶂,鸡声入白云。
衡门和月掩,流水隔溪闻。傍舍人相语,乘凉已出耘。
高柳夕阳收,繁弘秦未休。
数声风露饱,一声古今愁。
凉思知秦树,衰鸣乱渭流。
年年离别处,岁曲送残秋。
寒鸣宁与众虫同,翼鬓緌冠岂道穷。壳蜕已从今日化,
声愁何似去年中。朝催篱菊花开露,暮促庭槐叶坠风。
从此最能惊赋客,计居何处转飞蓬。
年光卅六旬,乐事多于秋。何缘城市喧,得邻羊与求。
古来隐居士,乐复有此不。冥搜到丘索,差与羲轩游。
所欠入户山,窥予起清讴。念彼覆车客,岂必俱王侯。